Bekijk het PDF bestand.

jeremia 48 : 26. UITLEG. 147
van Moab gezegd is: de kracht van Moab is gebroken. "Hoorn" en
"arm" beteekenen beide: kracht. Voor het eerste zie men: Deut. 33: 17;
Ps. 75 : 11; 89 : 18; Klaagl. 2 : 3; Am. 6 : 13; voor het tweede H.
17 : 5; 1 Sam. 2 : 31; Ps. 10 : 15; 37 : 17.
26 Met een realistisch beeld wordt de straf van Moab geteekend: een
beschonkene, die in zijn eigen uitbraaksel neerkletst. Jeremia bezigt
hier een klanknabootsend woord (säfak), dat "klappen" beteekent en
ook gebruikt wordt in de verbindingen: "op de heup klappen" en ,.,in
de handen klappen". Voor de beeldspraak vergelijke men Jes. 19 : 14
en 28 : 8. Het trotsche Moab heeft altijd met min-achting op het naburige
Israël neergezien. Zelf bleef het ongerept, terwijl dat Israël in
den loop der eeuwen zooveel meemaakte. Zoo bespotte het 't ongelukkige
volk (Ez. 25 : 8; Zef. 2 : 8). Teekenend is weer het beeld, dat Jeremia
hier gebruikt: meewarig spottend schudt de een het hoofd, telkens
als hij over den ander spreekt (Mark. 15 : 29).
28 Het eenige, dat de Moabieten nog kunnen doen, is vluchten. Hun
steden worden bedreigd, daarbuiten moeten ze het leven zien te redden;
in plaats van het makkelijk stadsleven nu maar een verblijf zoeken
29 als de duif in de vele ravijnen van hun land (Hoogl. 2 : 14). Dan sluit
Jeremia zich aan bij Jes. 16 : 6. Evenals Jesaja in Jes. 15 en 16 een
oudere profetie verwerkte, doet Jeremia op zijn beurt hier met de woorden
van Jesaja. Daarmee had de profeet een doel; hijwildelaten zien: menweet
in Juda alles van den hoogmoed van Moab, Jesaja sprak er ook al van I
Maar God weet er óók alles van. Hij weet, dat heel het doen van Moab
hol is, het heeft geen grond, het is alles maar schijn.
31 Nu volgen woorden, die herinneren aan Jes. 16 : 7-10. Maal" zoowel
de inhoud als de vorm, de maat, is gewijzigd. Wij moeten ons Jeremia
natuurlijk niet voorstellen als schrijvende met den tekst van Jes. 16
naast zich; d e oude profetie leefde in zijn herinnering, zooals wij,
wanneer we met den Bijbel vertrouwd zijn, bekende pericopen uit het
hoofd kunnen aanhalen. In Jes. 16: 7 bejammert Moab zijn eigen
lot; hièr treurt Jeremia erover (Inleiding blz. 12). In Jes. 16 is sprake
van zuchten over de druivenkoeken van Kir-Haréseth ; bedoeld zijn
koeken van geperste druiven en meel, gelijk nu nog gegeten worden
(Arabisch "dibs" == druivenhoning) en die gebruikt werden voor godsdienstige
plechtigheden (Hos. 3 : 1). Jeremia spreekt met een heel kleine
wijziging een geheel andere gedachte uit; in plaats van het woord voor
druivenkoeken ('äsîsei) schrijft hij: 'ansêi (mannen) en brengt zoozijnmedegevoel
tot uiting. Met name over het lot van de burgers van Kir-Heres
is hij ontroerd; deze stad, ook Kir-Haroàet genoemd, was de grootste van
32 de streek (vs. 1 Uitleg). Jaëzer is het huidige Chirbeth-Sär, westelijk van
Arnrnän. Vele ruïnen getuigen nog van de rijke cultuur, die dit district in
de oudheid had. Sibma is Soemije, noordwestelijk van Hesbon. Blijkbaar