Bekijk het PDF bestand.

Jeremia 32 : 32. UITLEG. 103
van zijn bestaan af Gods toorn opgewekt. Met den bouw van de stad zal
hier wel de nieuwe vestiging van koning David bedoeld zijn, die Jeruzalem
tot residentie verhief (2 Sam. 5 : 9). Ez. 16 : 3-6 wijst op den heidenschen
32 oorsprong van de stad. Heel het volk, met al zijn leiders, heeft zich bezondigd
(2 : 26), zoowel het volk van het land als de burgerij van de
hoofdstad. Zij hebben zich van God afgekeerd (2 : 27) en ook door zijn
herhaalde waarschuwingen hebben zij zich niet van hun slechten weg
34 laten afbrengen (7 : 13-26; 25 : 3, 4). Integendeel — en dat is het
toppunt van de zonde -- zij hebben in den tempel des HEEREN hun
afgodsbeelden gezet, om dat heilig Huis te verontreinigen. Ook in H. 7 : 30
is dit het volk verweten. Ez. 8 geeft een levendige beschrijving van afgodendienst
in den tempel; wij zien daaruit, welk een omvang dit kwaad
35 juist in den tijd vóór den val van Jeruzalem had. En — tweede vreeselijke
uiting van de zonde — in het dal Ben-Hinnom hebben zij hun kinderen
geofferd aan Molech. In 7 : 31 (vgl. den Uitleg) en 19 : 5 is ook dit
kwaad genoemd; volgens 19 : 5 offerden zij kinderen aan Baal. Molech
is een hoonende vervorming van Mèlech, uitgesproken met de klinkers
van het Hebr. woord voor „schande", boset, welk woord 3 : 24 voorkomt
als scheldnaam van Baal. En Mèlech (d. i. „Koning") is de naam
van den god der Kanaanieten, naast Baal (d. i. „Heer"). Zoo geeft
Lev. 20 : 2-5 een verbod van kinderoffers aan Molech en is in Jes. 57 : 9
sprake van offeren aan Mèlech (Sv. „de koning"): „gij reisdet naar
Mèlech met olie", nl. als offer. — In hetgeen vs. 30-35 aan het volk
verweten wordt, is dus een climax.
36 Zoo zal Jeruzalem de welverdiende straf krijgen. Met recht heeft
de profeet in zijn gebed gezegd, dat de stad feitelijk al aan Nebukadnezar
is overgegeven. Maar nu heeft de HEER, die het gericht zal brengen,
ook een belofte, en deze belofte is het antwoord op Jeremia's gebed en
de verklaring van het teeken, dat de burgers van Jeruzalem in den koop
van den akker hebben ontvangen.
37 Nadat de HEER ze verdreven zal hebben, brengt Hij ze ook weer
terug (23 : 9; 29 : 14; 31 : 8, 10). De overgang van Jeruzalem, waarover
het vorige vers handelde, tot de Israëlieten, van wie dit vers spreekt,
behoeft niet te bevreemden; vgl. vs. 32 na vs. 31. Na den terugkeer
zullen zij geen angst meer doormaken van een beleg, zooals op het oogenblik,
dat Jeremia deze belofte van God ontvangt; zij zullen veilig wonen
38 (Hos. 11 : 11; Ez. 36 : 11, 33). Dan zal Israël niet maar in naam Gods
volk heeten, maar in zijn dienst ook werkelijk Gods volk zijn (vgl. 24 : 7
Uitleg). Dan zal God een heilige eendracht onder het volk geven, in tegenstelling
met den geest van verzet tegen zijn dienst, dien Jeremia ontmoeten
moest. Eén hart, één gezindheid, en één weg, één levenswandel, zal
er dan zijn (Ez. 11 : 19); de goede boom zal goede vruchten voortbrengen.
Dan zullen zij God bestendig vreezen (Deut. 4 : 10), hun en