Bekijk het PDF bestand.

Jeremia 26 : 17. UITLEG. 77
de vorsten is even waardig als het woord van den profeet was geweest.
Hun geweten kon de waarheid nog verstaan. Het volk, de licht bewogen
massa, stemt met hun uitspraak in. De priesters en de valsche profeten
zijn tot zwijgen gebracht; maar het vuur van den haat gloeide in hun
harten na, totdat het zou kunnen uitslaan.
17 Bij de uitspraak der vorsten voegen eenigen uit de oudsten van het
18 volk eene herinnering aan een vroegeren profeet, Micha, die in de dagen
van koning Hizkia Jeruzalem met het vreeselijkst lot bedreigd had.
Wij lezen het bedoelde woord in Micha 3 : 12. Dààr begint het met de
woorden „daarom, om uwentwil", en hier, in den mond der oudsten,
heet het : „zoo zegt de HEER der heerscharen". Kan hieruit geconcludeerd
worden, dat deze mannen Micha's woord niet uit een geschrift,
maar uit de mondelinge overlevering aanhaalden, gelijk dr. AALDERS
(Jeremia II, blz. 32) meent? In elk geval pleit dit kleine verschil wel voor
de getrouwe weergave van het gesprokene in Jer. 26. CASPARI heeft
in zijn „Micha, der Moraschtite" erop gewezen, dat Jeremia, in het
bijzonder in H. 7-9, aan Micha herinnert. En Baruch zal toch wel,
evenals Jeremia, de schriftelijke weergave van Micha's profetie gekend
hebben, gelijk wij nu die in Mi. 3 : 12 lezen. En tóch geeft hij de profetie
van Micha hier niet woordelijk, maar vrij weer, juist zooals de oudsten toen
19 haar geciteerd hebben. Welnu, zoo voeren de oudsten aan, wat is toen de
houding van koning Hizkia en het volk geweest bij zóó krasse bedreiging?
In plaats van Micha te dooden, heeft Hizkia zich vernederd voor God,
met dit gevolg, dat Hij het oordeel niet komen liet. Daaruit volgt, dat
men door thans Jeremia te dooden, die dezelfde boodschap bracht als
Micha weleer, zich eene zware schuld op den hals zou laden.
20 Uria's lot naast dat van Jeremia, vs. 20-24. — Baruch voegt hier de
geschiedenis van den dood van Uria aan toe, om des te duidelijker te
laten uitkomen, dat de gunstige afloop voor Jeremia wel heel opmerkelijk
was. Een zekere Uria, zoon van Semaja, uit Kirjath-Jearim, trad ook
als profeet op in Jeremia's dagen onder de regeering van Jojakim. Het
werkwoord, waarmee hier Uria's optreden aangeduid wordt, beteekent :
„zich als profeet gedragen", zonder dat daarmee iets gezegd wordt
van het al of niet geroepen zijn door God van hem, die aldus optreedt.
Baruch zegt hier alleen, dat Uria over stad en land precies hetzelfde
profeteerde als Jeremia. Dit zegt nog niet, dat hij het 66k, gelijk Jeremia,
21 deed op goddelijk bevel. Wij moeten dit in het midden laten. Maar
zeker is wèl, dat Uria niet, gelijk Jeremia, zijn leven voor zijn woord
wagen wilde. Hij zocht veiligheid in de vlucht naar Egypte, maar tever-
23 geefs. Jojakim liet hem in den vreemde achterhalen en hem dooden,
zonder hem zelfs eene gepaste begrafenis te bezorgen.
24 Tegenover dit droevig lot van den vluchteling staat de uitredding
van Jeremia. Hij vond een beschermer in Achikam, den zoon van Safan,