Bekijk het PDF bestand.

122 f eremia 38 : 22. UITLEG.
volhardt, heeft de profeet hem een strenge straf te voorspellen. Die straf
22 heeft de HEER hem in een visioen laten zien: dààr worden de vrouwen
uit den koninklijken harem (2 Sam. 12 : 8) door den overwinnaar weggevoerd
naar de Babylonische vorsten (Am. 7 : 17) en ze roepen den
overwonnen koning in een spotliedje het afscheid toe! Honend laten ze
hem zien, wat hij aan zijn vrienden, de vorsten, te danken heeft : zij hebben
hem tot afval van en verzet tegen Babel aangespoord en hem daarmee
in het ongeluk gestort; maar als de katastrophe komt, laten ze allen
hem in den steek. Het beeld, waarmee Jeremia hier het ongeluk van
Zedekia toekent, is hem misschien wel gegeven door de herinnering aan
de vreeselijke oogenblikken, die hij zelf in het slijk van den regenput
23 had doorgemaakt. En dan wijst hij den koning nog eens op het lot, dat
al de zijnen, maar ook hem zelf wacht, en op den ondergang van de stad,
waarvoor allen tevergeefs hun leven ingezet hadden.
Dit is het laatste woord, dat de profeet tot Zedekia gesproken heeft.
Met al zijn ernst en al zijn liefde heeft hij tot op het laatst nog het goede
gezocht voor den man, aan wien hij zelf niet veel goeds te danken had.
Tevergeefs. Het visioen is 'profetie van de vreeselijke werkelijkheid.
24 Jammerlijk is de positie van den koning. Hij bezweert Jeremia, het
gesprokene geheim te houden, anders zal het den profeet het leven kosten.
De koning doelt op het gevaar, dat hem van de zijde der vorsten dreigen
zou (vs. 27b). Als zij bemerken, dat hij hun plannen dwarsboomt door
den koning tot overgave aan te sporen, zullen zij wel zorgen, dat hij niet
25 weer aan den dood ontkomt. Al heeft Zedekia het onderhoud zoo geheim
mogelijk gehouden, hij rekent toch, terecht, met de mogelijkheid, dat de
vorsten in hun argwaan hem ook nu hebben bespied en Jeremia zullen
uithooren. In dat geval moet hij den koning dekken en zijn eigen leven
redden door een noodleugen. Hij moet dan antwoorden, dat hij den koning
gevraagd had, niet weer naar de vreeselijke gevangenis in het huis van
Jonathan te worden overgebracht (37 : 16, 20).
27 Zedekia had zich niet vergist. Inderdaad komen de vorsten Jeremia
vragen naar zijn gesprek met den koning. En hij antwoordt, zooals Zedekia
hem opgedragen had. Hij sprak dus een onwaarheid. Zeker zal dit voor
hem, die juist zoo voor de waarheid opkwam en tegen allen allen leugen
streed, niet makkelijk geweest zijn. Maar als hij de waarheid had gezegd,
hoe was dan de positie van den koning bij de vorsten geworden? Wat
zouden zij Zedekia hebben gedaan, wanneer zij gemerkt hadden, dat hij
over de toekomst van Jeruzalem in het onzekere was? De eerlijkheid
van Jeremia blijkt weer hieruit, dat hij dit aan Baruch heeft meegedeeld;
en de betrouwbaarheid van Baruch als auteur uit het feit, dat hij dit
2e vermeldt. God gebruikt ook de zonde in de volvoering van zijn plan
(Gen. 27; Joz. 2 : 4-6; 1 Kon. 22 : 22). Het leven van Jeremia blijft
zoo gespaard; zijn taak was nog niet ten einde.