Bekijk het PDF bestand.

Jeremia 48 : 12. UITLEG. 145
isolement, leefde het van eeuw tot eeuw in zijn ongenaakbaar bergland
en op zijn plateau. Jeremia teekent dit met een prachtig beeld, dat
juist voor Moab, een druivenland (vs. 32, 33), zoo pakkend is. 't Is met
Moab gegaan als met wijn, die nooit in een ander vat is overgegoten,
maar altijd op zijn eigen ouden droesem is blijven staan. Moab had de
zedelijke discipline van het lijden niet gekend. In zelfgenoegzaamheid
12 en trots was het verhard. Maar aan die heerlijke rust komt nu een eind.
God zendt aftappers op dien wijn af en die doen hun werk zóó hardhandig,
13 dat zij zelfs de kruiken erbij stuk slaan! Dan is er geen reden meer voor
trots, want dan zal Moab met zijn god even beschaamd uitkomen als
Israël bedrogen uitkwam met zijn stierdienst in Bethel (1 Kon. 12 : 28,
29; Am. 5 : 5; 7 : 13). Bethel moet gezocht worden in de nabijheid van
het huidige Beitin, 17 K.M. noordelijk van Jeruzalem, 2 K.M. ten Oosten
van den weg naar Nabloes . Ook deze strofe eindigt met het oordeel,
zooals vs. 2, 6 en 10.
14 Maar, zoo begint de nieuwe strofe, Moab is toch zoo trotsch op zijn
weerbaarheid! Jeremia gebruikt hier denzelfden stijlvorm als in H. 8 : 8
en Jesaja in Jes. 19 : 11. Hoe kunnen ze toch daarop zoo trotsch zijn!
Het helpt immers alles niets! Hij, die Moab aanvalt, is „de verwoester"
15 van het land, hij wint den oorlog. Zie, daar trekt de bloem van Moab's
jonge mannen uit ten strijde, ze gaan naar . . . de slachtbank! ZOO
zal het zijn, want Hij, die allen regeert, wil het zoo. En deze strofe eindigt
16 met de aankondiging, dat de val van Moab al vlakbij is.
17 In een nieuwe maat. het rythme van het klaaglied, gaat de profeet
verder. De situatie, waarin wij nu worden verplaatst, is deze: Moab is
gevallen. Daar ligt de eens zoo sterke op het sterfbed. Buren en vrienden
worden opgeroepen om den overledene te beklagen: daar staan ze om het
lijk heen en ze heffen het klaaglied aan. Staf en schepter zijn beeld van
macht (Num. 17; Ps. 110 : 2; Jes. 14 : 5; Zach. 11 : 7).
18 En dan plaatst Jeremia ons weer vóór de katastrofe. Daar troont
Dibon, de koninklijke residentie (hier is in 1869 de Mesa-steen gevonden),
op twee heuvelen! Maar dat hooge Dibon zal vernederd worden, de
diepste smaad zal het treffen (Matth. 11 : 23). De stad lag op de plaats
van het tegenwoordige Dibán, anderhalf uur noordelijk van den Arnon,
waar ruïnen nog van oude glorie spreken. In de oudheid lag het aan den
grooten weg van Noord naar Zuid; er zijn mijlsteenen uit den Romein-
19 schen tijd gevonden; nu loopt de weg meer oostelijk. Aan den rechteroever
van den Arnon liggen de ruïnen van `Ará'ir, de plaats van het
oude Aroër, door Mesa herbouwd (Mesa-steen, reg. 26). Het lag aan het
zuidelijk einde van de hoogvlakte, waarop de residentie Dibon gebouwd
was. Daar komen vluchtelingen aan, mannen en vrouwen („vluchteling”
staat in den mannelijken, „ontsnapte" in den vrouwelijken vorm). De
inwoners van Aroër komen hun huizen uit, gaan aan den weg staan,
VAN RAVESTEIJN, Tekst en Uitleg, Jeremia, II. 10