Bekijk het PDF bestand.

134 Jeremia 46 : 1. UITLEG.
OVER DE VOLKEN, H. 46-51.
Opschrift, 46 vs. 1. — Hier duidt een nieuwe aanhef een nieuwe groep
in het boek Jeremia aan, n.l. profetieën over de volken. Deze groep gaat
dóór tot en met H. 52. Zij vormt één geheel en staat als zoodanig ook
in de Septuagint, tusschen H. 25 : 13 en 25 : 15, zij het met andere
rangschikking. H. 25 : 15-38 is het naschrift op deze groep.
In H. 36 : 2 is sprake van woorden, die God tot Jeremia sprak over
Israël, Juda en „alle volken": zulke profetieën nu hebben we hier vóór
ons.
Er zijn geleerden, die meenen, dat veel van deze hoofdstukken aan
Jeremia ontzegd moet worden en uit later tijd dateert. Enkelen gaan
zóóver, dat zij dit geheele gedeelte van het boek toekennen aan een
onbekenden schrijver uit later tijd; zoo: S c h w a l l y, W e l l h a u s e n,
D u h m en Vol z. Hun argumenten zien wij hier onder de oogen (vgl.
L. H. K. B1 e e k e r, Jeremia's Profetieën tegen de Volkeren).
Zij wijzen erop, dat Jeremia in zijn andere profetieën steeds met het
oog op Juda profeteerde en de wereldgebeurtenissen slechts in haar
religieuze beteekenis aan zijn volksgenooten liet zien. Zeker lag ook
dat in den aard van zijn profetische roeping onder zijn volk. Maar dit
sluit toch allerminst de mogelijkheid uit, dat Jeremia, ook afgezien
van zijn eigen volk, een openbaring betreffende andere volken kon
ontvangen en bekend maken. Zoo is in H. 18 : 7-10 sprake niet van de
houding Gods tegenover Juda, maar tegenover „een volk", heel in het
algemeen. En zoo was Jeremia reeds bij zijn roeping verzekerd van zijn
bestemming tot „een profeet voor de volken"; hij is gesteld „over de
volkeren en de koninkrijken", en niet over Juda alleen (1 : 5,10). Op de
vermelding van profetieën „voor alle volken" in H. 36 : 2 hebben wij
reeds gewezen. En buiten H. 46-51 komen óók nog profetieën voor,
die op andere volken betrekking hebben. H. 9 : 25, 26 handelt over
Egypte, Juda, Ammon, Moab en Bedoeienen; H. 12 : 14-17 over de
omwonende volken; H. 27 en 28 over Edom, Moab, Ammon, Tyrus en
Sidon; H. 43 : 10-13 over de overwinning van Nebukadrezar op Egypte
en H. 44 : 30 over den val van Farao Hofra. En het gaat niet aan, de
beteekenis van deze profetieën over andere volken te beperken tot de
religieuze les, die Juda eruit leeren kon. In de boodschap voor de vreemde
gezanten (H. 27) heet het — afgezien van Juda — de plicht van alle
landen, den koning van Babel te dienen; dat moeten de gezanten aan hun
vorsten gaan berichten en dááraan moeten deze zich houden, willen zij
door Babel met rust gelaten worden. En dan moet ook niet worden
vergeten, dat Ook de profetieën van H. 46-51 voor de Judeeërs een
geweldige prediking bevatten.
Een ander argument, dat tegen den Jeremiaanschen oorspiong van de