Bekijk het PDF bestand.

Jeremia 49 : 18. UITLEG. 153
18 (19 : 8 Uitleg). De verwoesting zal even radicaal zijn als die van Sodom,
Gomorra, Adama en Zeboïm (Gen. 14 : 12; Deut. 29 : 23; Hos. 11 : 8).
19 Nu teekent de profeet den plotselingen overval door den vijand. Zooals
een leeuw (4 : 7) uit den dichtbegroeiden Jordaanoever op de weiden
zijn prooi gaat zoeken, zóó komt het vijandelijk leger aanrukken tegen
Edom. Waar beken van het gebergte in den Jordaan loopen, ontstaat
door het tropisch klimaat een buitengewone vruchtbaarheid, die de
weiden „altijd groen" houdt. Wie is de uitverkorene, dien God dan
over het Edomietische land stellen zal? Edom was groot in pochen,
maar de HEER is groot in werkelijkheid en voor Hem kan niet één groote
20 der aarde bestaan (10 : 21; 23 : 1; 25 : 34). Het goddelijk besluit tegen
Edom staat vast. Zij roemen op hun macht als vorsten, als herders,
als leiders; maar herdersjongens, gemeene soldaten zullen hen wegsleuren
(15 : 3; 22 : 19); hun eigen land zal schrikken van hun ellendig lot
21 (2 : 12; Job 7 : 10; Ps. 103 : 16). Ontzettend is de indruk, dien de val
van Edom maakt; het jammeren der burgers klinkt tot ver buiten het
eigen land, tot de golf van Akaba, de noordoostelijke golf van de Roode Zee.
22 Met woorden, die ook in H. 48 : 40, 41 voorkomen, eindigt de profetie:
de nadering van den geheimzinnigen vijand maakt de helden van Edom
aan bevende vrouwen gelijk.
Ook Jes. 34 : 5-17; 63 : 1-6; Ez. 25 : 12-14; 35 en 36 bedreigen
Edom. En de profeet Maleachi zinspeelt op een verwoesting van Edom
door een ongenoemden vijand. Van Nabonedus van Babel, die met succes
tegen de landen van het Westen optrad, is een expeditie tegen Amoerroe
en Adoemmoe, d. i. Edom, bekend in het jaar 554/3 v. Chr. (Carnbr. Anc.
Hist. III p. 405). Vs. 14 is dus, evenals H. 1 : 15 en 25 : 9, door het Babylonisch
leger vervuld; en Nabonedus was de „uitverkorene" (vs. 19),
zooals Nebukadrezar Jahwè's knecht heet (25 : 9 Uitleg).
Over Damaskus, H. 49 : 23-27.
23 Damaskus is een overoude nederzetting, waarvan de vroegste geschiedenis
in het duister ligt. Eliëzer, de knecht van Abraham, was uit die
stad afkomstig (Gen. 15 : 2). David overwon de Arameeërs (2 Sam. 8).
In de dagen van Salomo stichtte Rezon een machtig rijk met Damaskus
als centrum, dat telkens een bedreiging voor Israël was (1 Kon.11 : 23-25;
Hazaël 2 Kon. 8 : 7-15; 12 : 17, 18; Benhadad III 2 Kon. 13 : 24, 25;
Pekach van Israël en Rezin van Damaskus tegen Jotham en Achaz,
2 Kon. 15 : 37; 16 : 5). Tiglath-Pileser veroverde in 732 v. Chr. de
stad en maakte het land tot een Assyrische provincie (2 Kon. 17 : 9).
Door de bijzonder gunstige ligging was en bleef Damaskus van belang.
Naar alle richtingen voerden karavaanwegen, waardoor de stad verbonden
was met Phoenicië, Babylonië, Arabië en Egypte. Gelegen aan
de grens van de woestijn in een heerlijke oase, die gedrenkt werd door