Bekijk het PDF bestand.

110 Jeremia 35 : 2. UITLEG.
De cultuur kon van den HEER aftrekken en „voor den Baal" gebruikt
worden (Hos. 2 : 7); bij ingezonken geestelijk leven lag dit gevaar voor
de hand. De rigoristische Jonadab trachtte dit gevaar op zijn wijze te
bezweren door de Kanaánietische cultuur buiten te houden.
Het naderend leger der vijanden had nu de Rechabieten naar de stad
doen vluchten( vs. 11). Misschien woonden ze ook dáár nog in hun tenten.
2 Nu moet Jeremia tot hen gaan om ze in een van de vertrekken bij den
tempel te brengen. Ook Jer. 36 : 10 verplaatst ons in zulk een kamer;
wij kennen ze ook uit 1 Kon. 6 : 5; 1 Kron. 9 : 26; 28 : 12; Ezra 10 : 6;
Neh. 10 : 38; Ez. 40 en 48. Dààr, in die kamer, moet de profeet hun
wijn schenken. Het volk, uit nieuwsgierigheid met hen meegeloopen,
zal dan zien, hoe zij zich houden!
3 Met hun leider brengt Jeremia hen allen naar den tempel, in een van
de daarbij behoorende kamers, en wel in die van de zonen van Hanan,
den man Gods, den profeet (Deut. 33 : 1; Joz. 14 : 6; 1 Sam. 2 : 27;
9 : 8, 10; 1 Kon. 13 : 1); „zonen" is hier dus : leerlingen, profeten-zonen.
Zoo begrijpen we, dat Jeremia juist over dèze kamer kon beschikken.
Maaseja was een van de drie dorpelwachters, met welken titel een hoog
ambt werd aangeduid (2 Kon. 25 : 18; Jer. 52 : 24). De berijming van Ps.
84 : 11 is dan ook niet naar den Hebreeuwschen tekst, die alleen zegt:
„ik koos liever aan den dorpel in het huis mijns Gods te wezen". Misschien
is deze Maseja de vader van Zefanja (21 : 1; 29 : 25; 37 : 3; 52 : 24).
5 Als Jeremia hen allen in de kamer gebracht heeft, zet hij hun overvloedig
wijn voor en beveelt, met zijn gezag van profeet, hun daarvan
te drinken. Nu moet een besliste weigering volgen, dat weet hij van
te voren; maar daarom is het hem juist te doen, want die weigering
zal een teeken zijn voor zijn zondig volk. De Rechabieten toonen over
dit bevel geen verbazing. Het ging immers juist over wat hen onderscheidde;
zij zullen er wel meer over hebben moeten hooren! Bovendien,
van een profeet kon een opzienbarend woord of teeken verwacht worden.
6 Zij beantwoorden Jeremia's bevel met een besliste weigering, gemotiveerd
met een beroep op hun stamvader. En — voegen zij verklarend
eraan toe — aan diens voorschriften hadden zij zich altijd stipt gehouden;
alleen noodgedwongen waren ze nu in de stad.
12 Hun voorbeeld, vs. 12-17. — Onmiddellijk daarop ontvangt Jeremia
nu bevel, de kamer te verlaten en aan het volk, dat nieuwsgierig buiten
staat, het woord Gods over te brengen, dat door de houding der Rechabieten
zoo duidelijk wordt toegelicht.
13 Sommige geleerden meenen, dat hetgeen volgt, niet de juiste weergave
bevat van wat werkelijk toen door Jeremia is gesproken, maar een door
latere hand opgestelde rede, gemaakt uit gegevens van Jeremia's profetieën.
Heel ver gaat daarin Er b t, die alleen vs. 16 en 19 als Jeremiaansch
beschouwt. Maar het spreekt toch wel vanzelf, dat de profeet hier in