Bekijk het PDF bestand.

92 Jeremia 31 : 8. UITLEG.
door 't heerlijk lot van Israël. In Ex. 19 : 5 is deze unieke positie verbonden
aan de voorwaarde van het gehoorzamen aan Gods stem. Vgl. Lev. 20 : 24,
26: „Ik heb u van de volkeren afgezonderd, opdat gij mijn zoudt zijn";
Num. 23 : 9: „dat volk zal alleen wonen"; Deut. 4 : 7, 8, 20; 7 : 6;
10 : 14, 15; 14 : 2; 26 : 9, 18, 19 „boven al de volken, die Hij gemaakt
heeft"; 33 : 28, 29; Ps. 135 : 4; Jes. 41 : 8; 44 : 1. Deze hoogste plaats
stelt de hoogste eischen; Amos kondigde het oordeel aan, omdat zijn
volk die eischen vergat (Am. 3 : 2), en sprak het „wee" over „de voornaamsten
van het eerste der volken" (Am. 6 : 1). — De juichtoon, waartoe
Jeremia hier oproept, spreekt toch 66k de herinnering uit aan het oordeel,
waardoor het volk dan heen zal gegaan zijn; immers het heet hier „de
8 rest van Israël". Die komende verlossing zal Gods eigen werk zijn. Hij
brengt hen terug uit „het land van het noorden" (3 : 18; 16 : 15; 23 : 8),
waarheen de overweldiger hen had weggevoerd (1 : 13-15; 6 : 22;
10 : 22). Ja, van alle kanten, waar zij ook heen gebracht zijn, verzamelt
Hij hen. „De einden der aarde" staat ook hier, evenals elders bij Jeremia,
parallel met „het noorden" (6 : 22; 50 : 41). Gods teedere zorg strekt
zich ook over de ongelukkigen en zwakken van zijn volk uit; niemand
9 behoeft achter te blijven; een aangrijpend tooneel! En geestelijk zal
dan 66k alles anders zijn bij het volk. De menschen komen „weenend"
aan, vol berouw over hunne zonden, verteederd in droefheid naar God
(2 Cor. 7 : 10). Zoo teekent ook Hosea de bekeering der Israëlieten :
„zij zullen bevende aankomen als een vogelken uit Egypte,
als een duif uit het land van Assyrië" (11 : 11).
God zal hen smeekend, in gebedsstemming leiden, (50 : 4). Hier is dus
waarachtige, geestelijke droefheid (Matth. 5 : 4); in 3 : 21 en Hos. 3 : 15
slechts een voorbijgaande stemming. God voert hen naar waterbeken;
wij denken aan de „zeer stille wateren" van Ps. 23. De weg is voor hen
geëffend, zoodat zij geen gevaar loopen te struikelen. En de grond van dit
alles ligt in de vaderlijke liefde des HEEREN (Ps. 103 : 13) voor Israël;
vgl. 3 : 19; Deut. 32 : 6; Jes. 63 : 16. Ja, Efraim, het noordelijk rijk,
is en blijft immers zijn eerstgeborene. In Ex. 4 : 22 wordt Israël aldus
genoemd. Maar hièr speciaal Efraïm. Efraïm en Manasse hadden de
plaats ingenomen van Ruben en Simeon en van hen gold Efraïm voor
den eerstgeborene (Gen. 48 : 5, 19, 20; 1 Bron. 5 : 1).
10 Weer thuis, vs. 10-14. — Als door God bijzonder begenadigd, bekleedt
Israël een exceptioneele plaats onder de volken. Daarom moeten diè
weten van het buitengewone, dat God met Israël zal doen. Het is hier
dus maar niet een stijlvorm, maar een voorstellingswijze van diepen
inhoud, wanneer hier de volken worden opgeroepen om dat te hooren
en verder te verkondigen. Bovendien: volken hebben Israël gevangen
en gehoond (15 : 4; 24 : 9; 29 : 18; 34 : 17), volken zullen dan ook Israëls
herstel boodschappen. Het is de HEER, die dit verstrooide volk verzamelt