Bekijk het PDF bestand.

Jeremia 38 : 13. UITLEG. 121
zoo min mogelijk pijn uit den put gehaald te worden; de lappen moeten
13 zijn huid beschermen. Dan trekken ze met zijn vieren hem naar boven
en brengen hem weer naar de plaats terug, waar de vorsten hem vandaan
hadden gehaald, naar den gevangenhof. Blijkbaar is hij verder met rust
gelaten; misschien moest hij van zijn kant zich nu 't zwijgen opleggen.
14 Zedekia raadpleegt Jeremia voor de tweede maal, vs. 14-28a. — Nóg
eens wil de koning den profeet consulteeren. Dat past volkomen bij zijn
karakter en optreden, zooals we dat kennen. Hij moèt den profeet wel
anders beoordeelen dan zijn vorsten, hij moèt den toestand wel in zijn
bitteren ernst zien. Maar hij mist den zedelijken moed om als koning
de beslissing te nemen, die de profeet in den naam van zijn God heeft
geëischt. Nu zal hij het nog eens met hem probeeren. Wie weet, of er
nog niet een uitweg uit de impasse is! Ditmaal laat hij Jeremia niet weer
in zijn paleis brengen, gelijk bij het eerste geheime onderhoud. Want
na dat oogenblik zijn de vorsten nóg feller op den profeet gebeten. Nu
heeft de ontmoeting plaats bij den derden toegang tot den tempel; waar
deze was, is onbekend; ook lezen we nergens van een eersten of tweeden
toegang. Zeker was 't een particuliere verbinding van het paleis met
den tempel, ten gebruike van den koning. Daar kon hij onbespied
spreken.
15 Maar na de behandeling, die de profeet pas heeft ondervonden, waaraan
ook de koning niet het minst schuldig stond, heeft hij wèl recht, den
vorst te wantrouwen. En wat hebben alle vorige raadgevingen gebaat?
16 Zedekia wil de vrees van Jeremia wegnemen door te zweren bij God, die
17 het leven geeft, dat hij hem niet het leven zal laten benemen. Nu verkondigt
de profeet als het woord van zijn God, dat overgave èn voor den koning
èn voor de stad redding brengen zal. Zedekia is niet alleen voor zijn
eigen leven, maar ook voor dat van de burgers verantwoordelijk. Overgaaf
zou voor hem geen zwakheid, maar een daad van groote geestelijke
18 kracht geweest zijn. Maar volhardt de koning in zijn ongehoorzaamheid
aan den wil van God, dan zal hij ondervinden, dat Gods oordeel voltrokken
wordt; hij behoeft niet te hopen, dat hij zelf, de koning, nog
wel het onheil ontloopen zal.
19 Typeerend is Zedekia's antwoord. Hij spreekt de bedreiging niet tegen.
Alleen: hij is bang, dat, als hij zich overgeeft, de vijand hem in de hand
van de overloopers, zijn vroegere onderdanen, ter bespotting zal overleveren.
Die zullen hém dan de schuld van al de ellende geven. Hij denkt
dus alleen aan zichzelf in plaats van aan zijn volk, waarvoor hij toch
verantwoordelijk is. En het kleine karakter staart zich op het kleine blind.
20 Met de zekerheid van het geloof weerlegt Jeremia het bezwaar van den
koning; met aandrang smeekt hij hem, toch aan Gods wil te gehoorzamen,
21 daar zal hij geen berouw van hebben. Maar voor het geval, dat Zedekia,
ondanks zijn angst voor den afloop van het beleg, in zijn ongehoorzaamheid