Bekijk het PDF bestand.

152 Jeremia 49 : 9. UITLEG.
9 In aansluiting aan Ob. : 5 teekent Jeremia de vijanden, die over
Edom komen zullen, met het beeld van druivenplukkers en dat van
dieven. Maar hij geeft aan wat hij gebruikt een nieuwen, eigen vorm.
Obadja bezigde de beelden in omgekeerde volgorde en zei het zóó : wijnlezers
laten toch altijd nog wel enkele druiven zitten en dieven plunderen
alleen maar zóóveel als ze begeeren, maar Edom zal radicaal leeggeroofd
10 worden. Jeremia zegt het in soberder, scherper vorm. De verklaring
van dat radicale berooven: God legt Ezau, het land en het volk, open
en bloot. Geen spelonken van het bergland baten om zich in te verbergen,
alle schuilhoeken worden opengelegd, zoodat een vreeselijke ramp het
geheele volk bedreigt. Ook hier herinnert Jeremia aan Obadja, maar
11 ook hier is de profetie eenigszins in den vorm gewijzigd. Hulpeloos
blijven de weezen en weduwen achter, als de mannen in den krijg
gevallen zijn.
12 En dan past Jeremia de gedachte van H. 25 : 19 speciaal op Edom toe.
Juda, het uitverkoren volk, moet het oordeel dragen, dat is iets abnormaals,
dat had zoo niet behooren te zijn; zou dan Edom, dat niet in die
bijzondere betrekking tot God staat, vrij uitgaan? Daar is geen sprake
13 van. Het staat vast, dat Bozra, de hoofdstad van Edom, verwoest zal
worden. Deze stad (ook genoemd in Gen. 36 : 33; Jes. 34 : 6; Am. 1, 12)
lag op de plaats van het tegenwoordige dorp el-Boesera, zuidelijk van
de Doode Zee (B a e d e k e r, Palestine and Syria5 , kaart blz. 175).
14 Hier begint een nieuwe profetie tegen Edom. God laat de vijanden
tegen Edom optrekken. De profeet kleedt deze gedachte in de voorstelling,
dat een gezant Gods onder de volken rondgaat om ze op te
roepen tot den aanval. De eerste helft van dit vers is gelijk aan Ob. : 1;
de tweede een uitbreiding van Ob. : 2 „maakt u op! wij maken ons
ertegen op tot den strijd!"
15 Acht Edom zich veilig, toch zal het vernederd worden; Ob. : 2 „gij
16 zijt (of : wordt) zeer veracht". Door de natuurlijke ligging veilig voor
een overval, ontzien door andere volken, ging Edom zich op zijn gunstige
positie verheffen en liet zich zoo misleiden. Hieronymus vertelt in
zijn commentaar op Obadja, dat de Edomieten vaak woonden in uitgehouwen
spelonken. Misschien maakt de profeet daarbij een toespeling
op de stad Sela, die in 2 Kon. 14 : 7 en Jes. 16 : 1 genoemd wordt;
want „sela" beteekent: rots. De latere hoofdstad van de Nabateeërs,
Petra, geeft ons een beeld van zulk een bergvesting; de toegang tot die
stad werd gevormd door een kloof aan de Oostzijde, die maar 5 tot 10 M.
breed was, 30 tot 60 M. hoog en 2 K.M. lang; de pas, die van de Araba
omhoog voerde, was gemakkelijk te verdedigen (vgl. G. Dalman, Petra
17 und seine Felsheiligtumer). Edom zal in zulk een treurigen toestand
gebracht worden, dat men ervan schrikken en ermee spotten zal, letterlijk:
„erover fluiten", zooals wij spreken van: „tot een aanfluiting zijn"