Bekijk het PDF bestand.

72 Jerernia 25 : 17. UITLEG.
hunne bezinning verliezen door het zwaard, dat de HEER onder hen
zendt. De verdwazing wordt bewerkt door den verdervenden oorlog,
waarvan de volken ten prooi zullen zijn; het zwaard = de oorlog, vgl.
47 : 6, 7; Ez. 38 : 21. En die verdwazing wordt toegelicht door de vergelijking
met dronkenschap, vgl. Ps. 60 : 5; Jes. 13 : 13; Ob. : 16; Nah. 3 : 11.
17 Jeremia gehoorzaamt aan het goddelijk bevel. Hij stelt zich in dienst
18 van zijn zender, hij laat zich volkomen gebruiken door zijn God. Allereerst
noemt hij Jeruzalem en Juda, met de koningen en vorsten; daarvan
zal God eene wildernis maken. Op het oogenblik, waarop dit woord
in dit verband is neergeschreven, was deze bedreiging reeds vervuld,
gelijk blijkt uit de toevoeging: „zooals zij heden ten dage zijn". Zoo
wijst Jeremia de Joden in Egypte op de voltrekking van het oordeel
over hun land (44 : 6, 22). Bij Jeruzalem is het oordeel begonnen, als
de andere volken zich nog veilig wanen, 25 : 29. In den tijd, waarin
11 : 5 verplaatst, hebben de Judeeërs nog een land „vloeiende van melk
en honing" (vgl. 32 : 22); en 32 : 24 brengt ons in den tijd, waarin
Jeruzalem door het leger van Babel is ingesloten.
19 Na Jeruzalem volgt, evenals in H. 46-51, Egypte. „Farao" is daar
de koningstitel, lt. „het Hooge Huis", vgl. den term „de Verheven
Porte". Maar niet alleen de koning, ook zijne machtigen en vorsten,
ja, heel zijn volk wordt bedreigd.
20 Wanneer wij vs. 20a niet hièr lezen, maar met vs. 24 combineeren (zie
de Aanteekeningen), volgt op Egypte het Filistijnsche land, evenals
in H. 46-51. Van de vijf Filistijnsche steden (Joz. 13 : 3; 1 Sam. 6 : 17)
ontbreekt hier Gath, evenals in Am. 1 : 6-8; Zef. 2 : 4 en Zach. 9 : 5,
6. In Am. 6 : 2 wordt het genoemd; volgens 2 Kron. 26 : 6 is de muur
van deze stad door Uzzia geslecht. Asdod was slechts eene treurige rest
van wat het eens geweest was; in 711 v. C. was het reeds door eene
expeditie van Sargon veroverd ( Jes. 20 1) en later door Psammetik I van
Egypte na een beleg, dat volgens Herodotus 29 jaren duurde, ingenomen.
In de dagen van Nehemia had het nog een eigen dialect (Neh. 13 : 24).
21 Nu volgen Edom, Moab en de Ammonieten, in volgorde van het
Zuiden naar het Noorden genoemd. In H. 46-51 is het : Moab, de
Ammonieten, Edom.
22 Bij Tyrus en Sidon behoort „de kuststreek aan de overzijde van de
zee"; bedoeld zijn de Phoenicische koloniën.
23 Dan Arabische stammen. Dedan was bekend door zijn handel (Ez.
27 : 15, 20; 38 : 13). Tema heet in Gen. 25 : 15 een zoon van Ismaël;
Teima is thans de naam van eene groote oase in N.-W. Arabië. Buz is
het vaderland van Elihu, Job 32 : 2. „Allen, die zich het haar van de
slapen scheren" zijn Bedouienen, door wie het haar bij de intrede der
manbaarheid geofferd werd. Dit gebruik was aan Israël verboden blijkens
Lev. 19 : 27, 21 : 5 en Deut. 14 : 1 (vgl. 9 : 25; 16 : 6; 49 : 32).