Bekijk het PDF bestand.

Jeremia 37 : 19. UITLEG. 119
autoriteit ook hun maatregelen. En wat heeft Jeremia tegen de vorsten
of het volk misdreven, dat hij zulk een vreeselijk lot in dien kerker dragen
19 moet? Wat hebben nu toch al die volksprofeten met hun gerust-
20 stellende beloften te zeggen? Laat dan de koning hem niet weer in dat
vreeselijk verblijf terugbrengen, waar een jammerlijk lijden ten laatste
hem zeker den dood brengen moet! Wat moet de profeet, van allen verlaten,
dien langen tijd dààr geleden hebben!
21 De koning voldoet aan het verzoek en laat Jeremia in den gevangenhof
in bewaring zetten (H. 32). Dagelijks kreeg hij daar zijn rantsoen:
èèn brood; It. „een schijf brood"; de oostersche brooden, van heel
anderen vorm dan de onze, zijn rond, in den vorm van een pannekoek,
in het midden dikker 1); het was dus een zeer karig rantsoen. Ook in
Jeruzalem leefden, zooals nog in de oostersche steden, de mannen
van eenzelfde ambacht in èèn straat; zoo lezen we ook van bazarstraten
in Samaria en Damascus (1 Kon. 20 : 34).
Jeremia was wel zijn vrijheid van beweging kwijt, maar kon toch
in contact blijven met zijn volk; dat blijkt uit hetgeen volgt : H. 38 : 1-3;
zóó later Paulus te Rome (Hand. 28 : 30, 31).
38 1 Jeremia in een put geworpen, 38 vs. 1-6. — Niet lang zou de profeet
ongestoord van zijn beter verblijf mogen genieten. Vier vorsten hooren
woorden van hem, die gereeden grond voor een aanklacht geven. Van
de vier kennen wij Paschur reeds uit het eerste gezantschap van Zedekia
(21 : 1) en Juchal uit het tweede (37 : 3). Is Gedalja, de zoon van Paschur,
misschien een zoon van den gezworen vijand van Jeremia (20 : 1)?
2 De profeet heeft verkeer met de buitenwereld (H. 32). Daarvan maakt
hij gebruik om, evenals vroeger (21 : 1 met Uitleg), ieder, die het hooren
wil, aan te sporen, de stad te verlaten en zich aan den vijand vrijwillig
3 over te geven. Want het lot van Jeruzalem is bepaald; verzet zal niet
baten; de verblinde oorlogspartij brengt de menschen in den dood.
4 De vorsten, die dat gehoord hebben, gaan nu naar den koning en vragen
hem, dezen man (wij hooren hun verachting!) ter dood te laten brengen.
Want hij ontmoedigt de soldaten, die nog over zijn. Reeds waren vele door
ziekte of dood uit de rijen weggevallen; verscheidene waren ook al
overgeloopen (vs. 19). Als de ideeën van dien man doorwerken, zal het
volk niet langer tegenstand willen bieden! Zeker zagen de vorsten daarin
goed. Maar wat daarachter lag, zagen zij niet : dat Jeremia als profeet
zóó spreken moest en dat verzet tegen Babel ongehoorzaamheid aan Gods
wil was. Voor Jeremia gold het dus hier: Gode meer gehoorzaam zijn
dan den menschen. En niet hij j bewerkte den ondergang van zijn volk,
maar de verblinde vorsten.
1-) Zie de illustratie bij G. LANDAUER, Palástina, S. 126.