Untitled - Stichting Papua Erfgoed

Guinea afkomstig is en over het centrale bergland heen naar het
Boven-Digoelgebied is gebracht. De waarde dezer schelpjes is
2eer groot; een metalen bijl, die voor een Papoea toch heel wat
beteekent, kost b.v. drie kaurischelpjes. Enkele vogeljagers gijn
vroeger weieens met een groote hoeveelheid dezer schelpjes,
die men immers ook op sommige eilanden in de Molukken
kan vinden, als ware richards de donkere oerwouden van
Zuid-Nieuw-Guinea binnengetrokken. Toch heeft dit vaak
tot een deceptie geleid, want als de vorm, kleur, grootte en
karteling dier schelpjes niet precies overeenkwamen met die
van het gebruikelijke model, waren zij geheel waardeloos
en werden hoogstens als sieraad gebruikt.
Aan de Zuidkust van Nieuw-Guinea vindt ons geld onder
de Papoea's hoe langer hoe meer ingang; op Tanah-Merah
echter drijft de Kaja-Kaja een ruilhandel en laat zich het
werkloon in natura, b.v. in den vorm van kleeren, voedsel
en tabak, uitbetalen. Zij kennen de waarde van ons geld
bovendien totaal niet en, indien men hun wat muntstukken
schenkt, waarmede zij dan altijd vlug naar een winkel loopen,
zorgt de geslepen Chineesche tokohouder er wel voor, dat zij
flink afgezet worden en scheept hen met allerlei afgedankten
rommel af, waar zij overigens zeer gelukkig mee zijn.
Voor den ruilhandel op den post bieden de boschbewoners
hun wapens en andere ethnografica, ook allerlei
dieren, zooals vogels, ja zelfs kleine wilde varkens, aan. Zij
brengen vaak fraaie paradijsvogelveeren en huiden van varanen
of buideldieren uit het bosch mede. Kleeren hebben voor hen
een groote waarde en onder het te ruilen voedsel nemen rijst
en zout een belangrijke plaats in. Als wij hun een hoeveelheid
zout gaven, schrokten zij dit, luid smakkend, met groote
brokken naar binnen.
Somtijds lieten wij de Papoea's het een en ander
proeven, hetgeen zij prachtig vonden. Mosterd, peper, zelfs
„vuurwater", alles wilden zij om beurten eens keuren en
zij gierden het uit van plezier, als bij deze proefnemingen
het slachtoffer een vies gezicht trok. Ook ijs vonden zij
lekker en binnen een minimum van tijd zaten allen, luid
slurpend, op een stukje te zuigen.
Tabak en lucifers behooren wel tot de meest begeerde
artikelen en hierom bedelen zij bij voorkeur. In het begin
waren kaarsen zeer in trek, doch de hedendaagsche, meer
107