Untitled - Stichting Papua Erfgoed

Men kan zich wel voorstellen, dat wij de meeste
Zondagen niet op dat kleine, warme, opengekapte terrein
van Tanah-Merah doorbrachten, doch zooveel mogelijk het:
koele bosch en de rivieroevers opkochten. Meestal trokken
de bestuursassïstent Bitek, een kranige figuur in de
Inheemsche bestuurswereld, en schrijver dezes er gezamenlijk
op uit, waarbij wij veelal door eenïge, met hagelgeweren
gewapende, Papoea's vergezeld werden. Wij vroegen dan
aan het plaatselijk bestuurshoofd een motorboot te leen,
sloegen een flinken mondvoorraad in en voeren voor dag
en dauw de Kali Digoel af, om tenslotte ettelijke mijlen
ten Zuiden van den post het oerwoud in te trekken. Vaak ook
zakten wij op een vlot, dat speciaal voor de krokodillenjacht
geconstrueerd was, de rivier af. Eerst tegen donker
werden wij dan door een ons nagezonden motorboot
opgehaald. Deze jacht op krokodillen leverde menige
sensatie op. Wij voeren zwijgend, links en rechts speurend,
vlak langs den kalioever en volgden hierbij zorgvuldig
alle inhammen en kreken, om soms plotseling, voor wij
er op bedacht waren, zoo'n tnenscheneter dicht bij ons in de
modder te zien liggen. Het gebeurde maar een enkelen keer,
dat de krokodil niets merkte van onze komst; meestal echter
richtte hij zich langzaam van den grond op en schuifelde
vervolgens rustig naar het bruine water toe. Een anderen
keer daarentegen schrok hij van ons vaartuigje en verdween,
voordat wij ook maar één schot konden lossen, met een
geweldigen plons in het nat. Het is veelal zaak snel te vuren.
Om het dier buit te maken, moet men het in den nek schieten
en probeeren aldus de wervelkolom te laedeeren, daar het
anders met groote vaart het water opzoekt, waarin het verder
veilig is. Een ander mikpunt is de kop, of ook wel destreek
schuin achter de voorpooten. Vaak zijn meerdere schoten
noodig om het beest onschadelijk te maken, want de vitaliteit
van een kaaiman is geweldig, en eenmaal zelfs konden wij
zoo'n zwaargewond exemplaar, met niet minder dan negen
kogels in hals en kop, toch niet bemachtigen. Volgens
mededeelingen van Papoea's gaat een gewonde krokodil
spoedig dood, mede door het feit, dat allerlei vischjes aan
de wondvlakte knabbelen. Twee of drie dagen na de jacht
komt dan het cadaver aan de wateroppervlakte drijven.
73