Untitled - Stichting Papua Erfgoed

medegedeeld* Men richtte telkens allerlei clubs op, die
eveneens na bepaalden tijd weer voor andere plaats maakten.
Daar men in de middaguren nimmer werkte, kon men
practisch iederen dag naar hartelust achter het bruine
monster aanhollen.
Er vertoefden ook eenige artisten in het bannelingenkamp.
Zoo was de geïnterneerde Soewignjo, die het titelblad
van dit boek — een Mappi-Papoea voorstellend — geteekend
heeft, een goed schilder en vrijwel iedere postbewoner heeft
het een of andere kunstproduct van hem meegenomen.
Verder woonde er in het kamp een Javaan, afkomstig van
Djapara, die zeer mooi houtsnijwerk kon vervaardigen.
Ondanks het feit, dat het grootste aantal der gedeporteerden
tot de communistische partij behoorde, was toch
meer dan de helft den Islamitischen godsdienst trouw gebleven.
Er werd dan ook al spoedig na aankomst der geïnterneerden
in kampong A. een kleine missigit (kerk) gebouwd, waarin
de eerste pengoeloe (geestelijke), Haroen Rasjid, het
gebed aan de godsdienstige menigte voorlas. Men kon,
ondanks de communistische felheid, van een uitgesproken
haat tegen den godsdienst niet veel bespeuren, ofschoon het
aantal ongeloovigen te Boven-Digoel, naar verhouding, wel
grooter was dan elders in onze Oost. De Bantammers en
Sumatranen echter bleven allen trouw aan hun religie en
vervulden stipt hun godsdienstplichten.
Een beoordeelaar van de mentaliteit der bannelingen moet
zich op een neutraal standpunt weten te stellen en zich niet
door eenïg chauvinisme laten leiden; zoo zijn er voor de slechte
onderlinge verhoudingen in het kamp ook enkele verzachtende
omstandigheden aan te voeren.
In de eerste plaats moet men bedenken, dat de gewezen
opstandelingen uit hun land zijn weggehaald en op vreemden
bodem vertoeven, waarop zij zich niet thuis gevoelen. Dan
zijn zij niet vrij om te gaan waarheen zij willen. Verder zijn
velen gedesillusionneerd door de egoïstische levensinstelling
van de meesten hunner lotgenooten en tenslotte speelt het
vrouwenprobleem te Boven-Digoel een groote rol.
Er zijn namelijk te weinig vrouwen in het interneeringskamp,
waardoor polyandrie en ook homosexualiteit veelvuldig
voorkomen. De dames worden er dan ook uitermate verwend
185