Untitled - Stichting Papua Erfgoed

Men kan zich indenken, dat het heel wat geduld
vereischt, alvorens er van zoo'n bedeesden boschbewoner 200
iets als een nette huisjongen is gemaakt, en dit alles gaat dan
ook ten koste van minstens vijftig procent van het servies!
Alles is immers nieuw voor hem en met vrijwel ieder voorwerp
ïn onze huizen is hij onbekend. Hij voelt er zich in
den beginne dan ook als een kat in een vreemd pakhuis
en durft nauwelijks iets aan te vatten. Waar hij het ergste
tegen opziet, is het bedienen aan tafel, hetgeen volgens hem
veel te ingewikkeld is, en hij begrijpt met waarom alle spijzen
niet tegelijk worden opgediend, waarbij dan een ieder naar
hartelust zou kunnen graaien. Het hanteeren van vork en
mes wordt door hem met de grootste aandacht gevolgd,
ofschoon hij deze voorwerpen volkomen overbodig vindt.
Als de Kaja-Kaja's echter langeren tijd op den post
vertoeven, leggen zij hun schuchterheid geheel af en kunnen
zelfs zeer vrijmoedig worden, zoodat zij wel links en rechts
de huizen zouden willen binnenwandelen, om overal
met hun vingers aan te zitten.
Ofschoon beleefdheid een begrip is, dat hun ten eenenmale
vreemd is, kennen zij wel een onderlingen groet. Deze
bestaat namelijk hier uit, dat zij de gebogen wijs- en
middelvingers van hun rechterhanden in elkaar laten grijpen,
die dan samenknijpen en vervolgens met een knappend
geluid los trekken. Een speciale groet voor vreemdelingen
bestaat evenwel niet. Wel vonden zij het militaire saluut
prachtig en spoedig salueerden zij er op los, waarbij de
hand in alïe mogelijke vermakelijke standen, nu eens aan
de kin, dan weer ergens anders aan het hoofd, werd gebracht.
Het hurkend brengen van een groet is dit volk, dat totaal
geen onderdanigheid kent — hetgeen immers wel met andere
rassen in onzen Archipel het geval is — geheel vreemd.
Zij hebben verder een sterk onafhankelijkheidsgevoel,
voelen zich heer en meester op hun jachtgronden en
vischwaters, kunnen ruimschoots leven van wat de natuur hun
biedt en hebben dan ook geen hulp van anderen noodig.
Men kan de Papoea's te Tanah-Merah in de meest
uiteenloopende kleedij zien rondwandelen. Hier ziet men
een overigens geheel naakten Kaja-Kaja met een blau-
109