Untitled - Stichting Papua Erfgoed

menschen, die als het ware een
tusschenvorm der beschreven
stamtypen vertegenwoordigen,
het minst interessant
zijn. Men krijgt van hen den
indruk van luie, humeurige
en onbetrouwbare wilden,
waarvan zeer weinig uitgaat.
Enkele leden van dezen stam
hadden aan den linkeroever
der Kali Digoel, iets ten
Zuiden van den post, een
bivak gebouwd, doch wij
merkten eigenlijk niet veel
van hun aanwezigheid. Als
wij hen van tijd tot tijd
opzochten, was men erg
onverschillig en ongastvrij,
en zoodoende kwamen wij
er toe hen min of meer te
negeeren. Zij gebruikten in
doorsnede weinig sieraden
en droegen meestal niet veel
meer dan armbanden en
lendengordels van rottan. Zij
stonden bij ons dan ook als
ware „nihüisten" te boek*
Een ontmoeting met de „nihilisten"
in het bosch.
Een veel hartelijker verhouding bestond daarentegen met
de z.g. Tanah-Tmggi-Papoea's, die oorspronkelijk aan beide
zijden van de Kali Digoel, in de buurt van het kamp der
„onverzoenlijken", huisden. Op zekeren dag echter werd een
hunner oude kampongs aan den rechterkalioever onverwachts
door een bende Mappi-Papoea's aangevallen, hetgeen aan
enkele bewoners het leven kostte. Men verhuisde hierna naar
den anderen oever en dorst den ouden kampong niet meer te
betrekken, zelfs niet, nadat de militairen tijdens de daarop
volgende strafexpeditie enkele daders hadden ingerekend.
De jonge Tanah-Tinggi-Papoea Maniké had reeds
langen tijd als gids voor de militairen gefungeerd en als gevolg
van dit contact kwamen de leden van dezen stam veelvuldig
121