Untitled - Stichting Papua Erfgoed

een vuur wordt aangestoken. De soms aardig bewerkte pijp
gaat van mond tot mond en niemand in het gezelschap
wordt overgeslagen. Ieder zuigt op zijn beurt zijn longen
vol en stoot met kracht een blauwe rookzuil uit, terwijl
de aanwezigen met veel belangstelling toekijken. Van
tijd tot tijd eindigt zoo'n inhalatie in een geweldige
hoestbui, maar dat is geen bezwaar om het nog eens
te probeeren.
Sigaren en sigaretten hebben voor de boschbewoners in
doorsnede weinig waarde, want die geven volgens hen te
weinig rook ! Zij zijn rasechte „toebacksuigers". Alleen
degenen, die langen tijd op de nederzetting vertoeven,
kunnen een fijne „Victor Hugo" waardeeren. Zelfs worden
op den duur sigaretten door hen geaccepteerd.
Soms komt het voor, dat verschillende personen uit
een gezelschap uit een eigen pijp rooken, hetgeen in de
oogen van een Papoea echter een dure liefhebberij is en
op verkwisting lijkt.
Ook de vrouwen zijn dol op rooken en zelfs de
geëmancipeerde zwakke sekse in onze beschaafde wereld kan
in dit opzicht nog veel van hare zusteren uit het donkere
Rookende Papoeavrouwen zitten gezellig keuvelend om een vuurtje.
113