Untitled - Stichting Papua Erfgoed

aldus maakt men van dit eenvoudige volk over het paard
getilde en onhandelbare wezens.
Al die conflicten in Nieuw-Guinea onder de verbreiders
van het Christelijk geloof zijn weinig verheffend; de Papoea's
begrijpen van die heimelijke of openlijke onderlinge tegenwerking
niets en spelen zeer begrijpelijk zending en missie
tegen elkander uit, als er maar wat aan te verdienen valt!
Worden verder de Papoea's door een bekeering inderdaad
Zooveel gelukkiger, nu zij van hun vrijheid beroofd, min of meer
van de natuur en het avontuurlijke nomadenleven vervreemd,
met zachten drang in missie- of zendingskampongs worden
ondergebracht i Ik heb altijd van de boschbewoners,
ondanks hun primitieve levenswijze en hun vrees voor
vijanden of geesten, den indruk gekregen van een zorgeloos
en gelukkig volk, dat zeer weinig behoeften kent en dat
zich geheel in de vrije natuur kan redden. Ook al is het
verbreiden van de Christelijke religie en haar cultuur een nobel
streven, toch is het zeer de vraag of de wilden hiermede
Zooveel gelukkiger worden. Het blijkt trouwens in de
practijk, dat er heel wat Papoea's zijn, die niet voetstoots
hun vrije leven willen opgeven, om daarna onder kerkelijk
toezicht in, zij het dan ook fraaie, kampongs te worden
ondergebracht.
Er zijn in den loop der tijden nog weieens conflicten
tusschen Bestuur en Kerk geweest. De predikers hebben
Zich soms in ontoegankelijke gebieden als alleenheerschers
beschouwd en zich met bestuurszaken ingelaten of die zelfs
tegengewerkt. Het spreekt vanzelf, dat dit ten eenenmale
onjuist is. De verbreider van den Christelijken godsdienst
blijve uitsluitend bij zijn religie, houde zijn handen van
bestuursaangelegenheden af en beseffe ten allen tijde, dat
's Lands belang immer voorgaat!
147