Untitled - Stichting Papua Erfgoed

lager zal zijn. Het is feitelijk onjuist om de onkosten van
den tusschen Ambon en Tanah-Merah varenden gouvernementsstoomer,
die voor een reis heen en terug eenige
duizenden guldens bedragen, geheel op de debetrekening
van de deportatiekolonie te boeken, daar altijd ook vele
andere negorijen op elke reis worden aangedaan. Bovendien
mogen wij, sinds het Gouvernement in 1934 door den bouw
van een semi-permanent kampement te Tanah-Merah uiting
gaf aan zijn voornemen om daar een blijvenden bestuurspost
te vestigen, bovengenoemde som van ongeveer twee ton per
jaar niet meer als een uitgave voor de interneering alleen
beschouwen. Door dit alles is dus de afzondering der
staatsgevaarlijke elementen vanzelfsprekend veel goedkooper
geworden!
Er hebben, zelfs niet lang geleden, plannen bestaan, om
de bannelingenkolonie in haar geheel of gedeeltelijk op te
heffen, of te verplaatsen. Dit zou natuurlijk èn door de
onkosten voor den bouw van een nieuw deportatie-oord
èn vanwege de millioenen gouds, die reeds in den aanleg
van den ouden post gestoken zijn, een geweldige schade
voor het Gouvernement beteekenen. De vraag of Boven-
Digoel in zijn huidigen vorm als ballingsoord voldoet, moet
zonder eenige restrictie bevestigend beantwoord worden en
wel om de volgende redenen:
ie. de uitstekende ligging en bouw van het interneeringskamp,
2e. het vrij goede klimaat,
3e. de sinds 1930 bevredigende plaatselijke gezondheidstoestand,
4e. de groote moeilijkheid om te ontvluchten en
5e. de betrekkelijk schaarsche en achterlijke Papoeabevolking,
die, voorloopig althans, niet vatbaar is
voor communistische en nationalistische propaganda.
Het is waar, dat er, wat de landbouw- en veeteeltmogelijkheden
betreft, nog veel meer van den post te maken
Zou zijn, doch hiervoor zijn een goede wil en een strenge
discipline der kolonisten een vereischte. Bij iedere kolonisatie
mag immers het heilig willen niet ontbreken en dit is
96