Untitled - Stichting Papua Erfgoed

ook deze machine weieens kuren en hierdoor waren wij
soms maandenlang van ijs verstoken.
Toen de ijsmachine weer eens haar diensten weigerde
en eenige postbewoners juist in dien tijd een bieravondje
hadden georganiseerd, wilden zij toch graag het gerstenat koud
schenken; daarom togen zij 's middags naar de Digoelrivier
en bonden de flesschen aan een lange lijn, welke zij
in den koelen stroom vierden. Toen zij echter 's avonds
voor het feest de lijn inhaalden, bleken niet alleen de flesschen
bier verdwenen te zijn, doch — wat nog erger was —
deze waren door leege limonadefleschjes vervangen. En de
snaken, die hun deze poets gebakken hadden, waren natuurlijk
geheel onvindbaar!
Zoo'n feestavond te Tanah-Merah kostte vooral een
vrijgezel, in verband met allerlei huishoudelijke besognes, veel
hoofdbrekens. Niet alleen, dat de huishouding van een
„boedjang" uit den aard der zaak veel duurder was dan die
der gezinnen, er waren ook heel wat onvolkomenheden in te
bespeuren. Zoo zou een der vrijgezellen op een keer een Digoeldinertje
geven, waarbij alles aan zijn personeel was overgelaten.
Het zou een z.g* loopend diner worden en de gasten waren
op het ergste voorbereid. In den beginne viel het echter
nogal mee. Tot aller tevredenheid werd eerst een goed
toebereide kippensoep geserveerd, maar wie beschrijft de
algemeene verbazing en vroolïjkheid, toen hierna een ....
chocoladepudding opgediend werd; en de vroolijkheid steeg
ten top, toen daarop als toespijs .... maïzenapudding werd
gepresenteerd! En hiermee was het „diner" ten einde! Men
moet een celibatair op een buitenpost heel wat kunnen
vergeven.
De oudste, scheef staande, met eiken stormwind meezwiepende
en lekkende barak was bij mijn komst te Tanah-Merah
ingericht als militaire ziekenzaal. De leemen vloer zat vol
gaten en moest voortdurend nat gehouden worden, daar men
anders de kans liep, dat met de eerste de beste windvlaag een
wolk van stof door de behandelkamer of ziekenafdeelingen
heen werd geblazen. Vanaf het plafond, dat uit atap (blad
van den sagopalm) bestond, viel gestadig een stofregentje
op het instrumentarium en het was dan ook practisch
onmogelijk in dezen stal steriel medisch werk te verrichten.
56