Untitled - Stichting Papua Erfgoed

Dit door en door vervallen gebouwtje was bestemd tot
hospitaal voor de militairen en burgers, dus voor de dragers
van het gezag ter plaatse, en fel contrasteerde dit wrak met
het fraaie, groote, steenen Wilhelmina-Ziekenhuis, dat voor
de geïnterneerden op hun eigen terrein was neergezet.
Iedere bezoeker van den post verwonderde zich over een
dergelijke wanverhouding. De geïnterneerden zelf hadden
natuurlijk veel plezier in het geval en lieten dit ook duidelijk
merken. Zelfs al waren de bannelingen grooter in aantal dan
de rest van de bewoners van Tanah-Merah, toch maakte
het een eigenaardigen indruk, dat deze ex-opstandelingen
in geval van ziekte in een modern ziekenhuis verpleegd
werden en een betere behandeling genoten dan de
landsdienaren. Dat men in een tijdelijk ballingsoord geen
moderne ziekenzaal voor militairen en burgers kan bouwen,
valt nog te begrijpen, doch dan moet men er ook geen
fraai steenen ziekenhuis voor staatsvijanden neerzetten.
Eerst onder het bewind van den energieken luitenant
Schollen gelukte het ons eenige verbetering in dezen toestand
te brengen en werd onze oude soos voorloopig tot militaire
ziekenzaal ingericht, in afwachting van den bouw van een
moderne ziekeninrichting, waarmee men inmiddels in het
nieuwe kampement gereed is gekomen.
De oude soos, gelegen aan den Digoeloever, bood vaak
gelegenheid tot zeer gezellige feesten. Er bevond zich in
dit gebouwtje, behalve een uitstekend buffet, onder meer
een oud biljart, dat evenwel nog goed bruikbaar was, al
stond het niet meer geheel horizontaal, zoodat de speelballen
soms langzaam naar een bepaalden hoek toe rolden,
om daar te caramboleeren. Zoo nauw moet je het nu eenmaal
op een buitenpost niet nemen en voor potspel althans
voldeed het meer dan voldoende aan de gestelde eischen.
De beschrijving van het militaire terrein zou onvolledig
zijn, indien wij niet tevens den groentetuin en de er vlak
bij gelegen veestallen, meer Oostelijk van het kampement,
noemden.
Meestal werd er eenmaal, in goede tijden zelfs tweemaal
per week, te Tanah-Merah een koe geslacht; dit vee werd
geregeld met de boot aangevoerd. Wegens gemis van een
58