04.09.2013 Views

Untitled - Stichting Papua Erfgoed

Untitled - Stichting Papua Erfgoed

Untitled - Stichting Papua Erfgoed

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

duiven ophielden. Tevens werd hierbij ieder spoor van een<br />

varken of casuaris zorgvuldig gevolgd, doch wij konden<br />

dit wild practisch nimmer op deze wijze bemachtigen en<br />

lieten de sluïpjacht daarom maar geheel aan onze Papoea's<br />

over.<br />

Nooit zal ik de hulpeloosheid vergeten, die wij voelden,<br />

toen wij voor het eerst in het oerwoud souden gaan spoorzoeken.<br />

Op ieder kritiek moment trapten wij met onze<br />

spijkerschoenen op allerlei krakende takken of vielen met veel<br />

lawaai in een kuil en joegen aldus het wild steeds voor ons<br />

uit. Het kostte ons heel wat oefening, vóór wij ons voldoende<br />

snel in deze jungle konden bewegen, om een redelijke<br />

kans te hebben eens een prooi te bemachtigen. Evenmin zal<br />

ik uit die beginperiode de wanhopige blikken van onzen<br />

Papoeagids Kambat vergeten, als hij ons in het donkere<br />

bosch op eenig wild attent maakte, dat wij maar steeds niet<br />

konden ontdekken. Tenslotte greep hij dan zacht fluitend met<br />

een wanhoopsgebaar in zijn kroeshaar, verliet ons vervolgens<br />

onhoorbaar met een paar katachtige sprongen en keerde<br />

niet lang daarna, breed grijnzend, met den buit weer. Deze<br />

brave Kambat, wat heeft hij een eindeloos geduld met ons<br />

moeten hebben en wat hebben wij hem in het bosch<br />

bewonderd. Nooit stonden zijn onrustige oogen stil, hij zag<br />

en hoorde alles en van ieder geluid, hoe zwak ook, wist hij<br />

steeds de juiste verklaring te geven. Wij nieuwelingen voelden<br />

ons dan overgecultiveerde stedelingen, die, geheel vreemd<br />

tegenover de wilde, doch zoo interessante natuur staande,<br />

hier feitelijk niets konden presteeren en daarom maar aan het<br />

handje van een naakten boschbewoner moesten meeloopen!<br />

Doch al doende leert men. Na een half jaar gelukte het ons<br />

voor het eerst het wild te besluipen en niet lang hierna<br />

geraakten wij hoe langer hoe meer met de geheimen van<br />

het bosch vertrouwd, totdat wij ons er tenslotte geheel in<br />

thuis voelden.<br />

Van tijd tot tijd zagen wij de Papoea's staaltjes van een<br />

„hoogere jachtkunst" demonstreeren. Zoo heb ik eens onzen<br />

gids voor het bemachtigen van een schichtige kroonduif,<br />

die hoog in de toppen van een woudreus verscholen zat,<br />

onhoorbaar in een naburigen boom zien klimmen, waarna<br />

hij den grooten vogel van dichtbij neerschoot.<br />

77

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!