Untitled - Stichting Papua Erfgoed
Untitled - Stichting Papua Erfgoed
Untitled - Stichting Papua Erfgoed
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
waarom er te Boven-Digoel van genoemde methode dan ook<br />
een ruim gebruik wordt gemaakt. Men moet hierbij echter<br />
wel bedenken, dat de motorboot slechts tot aan een zeker<br />
punt een rivier kan opvaren; dan wordt het door den sterken<br />
stroom, of wegens het voorkomen van ondiepten, te<br />
risquant om nog verder te gaan en is men verplicht te landen.<br />
Zou men echter nog verder de kali willen opvaren,<br />
hetgeen soms voor groote expedities gewenscht is, dan zou<br />
men of van kleine motorbooten met platten bodem, of van<br />
prauwen gebruik moeten maken. Deze prauwen worden<br />
meestal met geïmporteerde Dajaksche roeiers bemand, die<br />
ze met veel handigheid door de stroomversnellingen heen<br />
weten te loodsen.<br />
Bij helder weer konden wij te Tanah-Merah enkele<br />
sneeuwtoppen van het centrale bergland duidelijk met het<br />
bloote oog waarnemen en het is begrijpelijk, dat wij allen<br />
er naar hunkerden deze terra incognita eens te mogen<br />
betreden. Daar het tot op heden evenwel nog aan niemand<br />
gelukt is de onbekende bergketens vanuit die richting te<br />
bestijgen, vormt dit nog steeds het meest interessante<br />
gedeelte der toekomstige exploratieplannen in de onderafdeeling.<br />
Wel hebben sommige commandanten van Boven-Digoel<br />
in den loop der jaren een enkele poging gewaagd het<br />
bergland zooveel mogelijk te naderen en als eerste moet ook<br />
hier kapitein Becking worden genoemd. Deze voer bij die<br />
gelegenheid met zijn patrouille eerst per motorboot drie<br />
en een halve dag tegen den sterken stroom de Digoelrivier<br />
op, om hierna, al kappende, nog anderhalve dag door het<br />
bosch naar het Noorden te trekken. Tenslotte bereikte de<br />
patrouille een punt, dat op een afstand van ongeveer 165<br />
km van Tanah-Merah en nog slechts 100 km van het<br />
centrale bergland was gelegen. Vanaf dit punt had men een<br />
fraai uitzicht op het bergmassief en zag men zeer duidelijk<br />
een grooten sneeuwtop, die volgens de kompasrichting de<br />
Prins Hendriktop moest zijn. Verder gaan was toen<br />
onmogelijk en mede in verband met het contact, dat men<br />
met de Papoea's uit dat gebied wilde zoeken, werd toen de<br />
terugtocht aanvaard.<br />
222