Untitled - Stichting Papua Erfgoed

egon vol enthousiasme den stapel couranten, zij het dan
ook in de omgekeerde volgorde, door te lezen, hetgeen
meestal in drie dagen gelukte, en dan wachtte men weer
geduldig op de volgende postzending. Er vertoefde eens
een onderluitenant op Tanah-Merah, die deze moeilijkheid
had opgelost. Hij borg zijn couranten dadelijk op en liet
zich iederen middag, als hij buiten zijn kopje thee dronk,
door een zijner Papoeabedienden onder den uitroep van
„Pos!" de courant overhandigen. Een der vele staaltjes
van postenhumor !
Een eigenaardige gewaarwording ondervindt de bewoner
van een negorij, wanneer hij na een jarenlang en eenzaam
bestaan op de Buitenbezittingen naar een groot centrum
wordt overgeplaatst. De buitenman verbaast zich dan uitermate
over den haast en de prikkelbaarheid van den modernen
stadsbewoner, doch is aan den anderen kant met alles een
slag achter. Of men nu buiten in zijn isolement, waar men
volop tijd heeft „zijn zonden te overdenken" en zich op
allerlei geestelijk gebied te verrijken, degenereert, zooals
de stedeling graag wil doen voorkomen, dan wel regenereert,
staat nog te bezien! Wat de rimboeman echter tot zijn
ongenoegen na een paar maanden verblijf in de beschaafde
wereld gewaar wordt, is het feit, dat hij weer meedoogenloos
door den maalstroom van het groote stadsleven gegrepen
wordt en, voordat hij het weet, even gejaagd in het dagelij ksch
bestaan meeholt als vrijwel alle menschen om hem heen.
Er is waarlijk op Boven-Digoel geen anti-lawaaicampagne
noodig, daar er noch treinen, noch auto's en, tot
nu toe althans, geen particuliere radiotoestellen aanwezig zijn.
Het eenige verkeer bestaat uit een zoowat eenmaal per week
voorbij ratelende ossenkar en een enkelen langs sneuenden
fietser. Toch is het er niet eentonig. Al spoedig komt de
nieuwaangekomene namelijk tot de ontdekking, dat de eerst
door hem als beklemmend aangevoelde stilte ontstaat,
doordat zijn waarnemingsvermogen nog niet op deze
natuur is ingesteld. Zooals de Deensche journalist Nielsen,
die tijdens de oprichtingsperiode van Tanah-Merah den
post bezocht, reeds schreef, dringt het al gauw tot den
nieuweling door, dat de groene oerwoudmuur, die de rivier
in letterlijken zin omsluit, vol leven en geluiden is. Zooals
93