Untitled - Stichting Papua Erfgoed

geslagen. Deze kreeg namelijk iederen middag een pan vol
rijst, welke hij dan naast zich neerzette en waaruit hij
Zich begon vol te proppen. Alles werd onvoldoende
gekauwd en meteen doorgeslikt. Langzamerhand kon men
zijn maag zien opzwellen en hierdoor werd de zittende
houding te vermoeiend voor den veelvraat. Daar "wist onze
vriend echter wel raad op, want ook liggende kan men eten.
Maar aan alles komt nu eenmaal een einde en dus ook aan
den eetlust van Jacob. De regelmatige greep naar het voedsel
werd minder frequent, de beweging van pan naar mond
langzamer en eindelijk viel de hand slap naast hem neer en
ging onze vriend, als een volgevreten boa-constrictor, zijn
siësta doen.
Waarmede wij ons tot nu toe nog niet hebben beziggehouden,
is een nadere beschouwing van het haar der
Papoea's. Deze hebben namelijk geen kroeskop in den waren
zin des woords, zooals de negers, maar zij bezitten, anthropologisch
gesproken, spiraalvormig gewonden haar, dat echter
op den leek den indruk maakt gewoon kroeshaar te zijn. Waar
de ijdele wilden veel van sier houden, valt het te begrijpen,
dat het haar in hun leven een belangrijke rol speelt. Men
scheert zich soms met een vlijmscherp bamboe mes of
een glasscherf heele velden op het hoofd kaal, waarbij
hier en daar een plukje haar wordt gespaard, hetgeen een
koddig uiterlijk aan den gelukkigen bezitter geeft. Vaak
ook hangt het haar in slierten om het hoofd en doet dan
denken aan pijpekrullen.
Als er geen pijpekrulien willen groeien, vlecht men
weieens aan elk bosje haar een bundeltje plantenvezels,
dat lang of kort kan zijn. In bepaalde gebieden worden
deze bundeltjes weer in een hoorn vorm igen koker te zamen
gebonden. Speciaal bij feestelijke gelegenheden ziet men soms
enkele boschbewoners met zoo'n paar op den rug hangende
haarhoorns rondwandelen.
Men zou een vergelijking kunnen trekken tusschen de
ontwikkeling der haarmode in Westersche landen en die
bij de Papoea's. Het lange golvende haar der bakvischjes
in het jaar 1920, de „Bubïkopf" van enkele jaren later, dit
alles lijkt niet oorspronkelijk en bestond reeds lang voordien
133