Untitled - Stichting Papua Erfgoed

opengekapt, hun eigen woningen te bouwen, welke, evenals
die te Tanah-Merah, uit hout en zink werden opgetrokken.
Deze huisjes staan eenigszïns verspreid tusschen het onderhout
en zijn tegen een heuvelrug aan gebouwd. Door die
hooge ligging is het kamp der onverzoenlijken dan ook geheel
tegen iedere overstrooming der Digoelrivier gevrijwaard*
Op een hooger gelegen plateau bevindt zich verder de
passangrahan, waarin het ziekenrapport voor de geïnterneerden
wordt gehouden en die voorheen een politieagent
en een paar dwangarbeiders tot onderdak diende.
Tenslotte ziet men op het allerhoogste punt van den
heuvelrug en iets ten Zuiden van het interneeringskamp
het militaire kampement liggen, dat uit een oogpunt van
veiligheid door een palissade is omgeven. Vanuit dit kleine
bolwerk, dat aan ruim twintig man plaats biedt, heeft men
een prachtig uitzicht over de Kali Digoel en het omringende
bosch. Zelfs kan men bij helder weer vanaf dit punt
duidelijk de sneeuwtoppen van het centrale bergland met
het bloote oog waarnemen.
Ook vanuit het kamp der onverzoenlijken heeft men
een fraai uitzicht over de Kali Digoel en naaste omgeving.
Oorspronkelijk huisden er 125 personen doch in latere jaren
is dit aantal aanzienlijk afgenomen. In Maart 1934 telde
de kolonie der kwaadwillenden nog maar 85 bewoners,
waaronder 7 vrouwen en enkele kinderen en volgens
de laatste opgaven bedraagt dit aantal nu ongeveer 80,
waaronder 70 mannen, 4 vrouwen en eenige kinderen.
Het vertrek uit dezen „heilstaat" van bannelingen,
die tot inkeer waren gekomen, leverde nog weieens moeilijkheden
op. Het is namelijk gebeurd, dat de achterblijvers
hen molesteerden, of hun huisraad in het oerwoud wegdroegen.
Ook is er een geval van brandstichting in het huis van een
vertrekkende bekend!
De tot inkeer gekomenen moeten hun plannen tot vertrek
dan ook strikt geheim houden, totdat de motorboot uit Tanah-
Merah aan den steiger meert. Op dat oogenblik stellen zij
zich dadelijk onder de hoede van het Bestuur en stappen
meteen aan boord, terwijl hun bagage — veelal onder militaire
dekking — uit het kamp wordt weggehaald.
209