Untitled - Stichting Papua Erfgoed

en zwartwaterkoorts, te kampen en het verblijf aldaar heeft,
behalve het leven van bovengenoemden bestuursassistent,
ook nog vele andere slachtoffers geëisclit. Men kan nu nog te
Assike de resten van een kerkhof met 23 graven vinden.
Indien men bedenkt, dat de geheele nederzetting aanvankelijk
slechts ongeveer 40 ingezetenen telde, bleven er in a 1 /* jaar
tijds nog maar weinigen over, die den dans ontsprongen. Dit
van God verlaten oord, waar de bewoners als ratten stierven of
zich uit louter melancholie een delirium dronken, droeg dan
ook met recht den naam van: „The devil's own country !"
Thans maakt Assike, dat op een klein heuvelterrein ligt,
nog slechts een troosteloozen indruk. Een opengekapt carré
in het oerbosch, met hier en daar wat resten van paden en
nog wat schamele overblijfselen van woningen, is het eenige,
dat nog aan de oude nederzetting, waar eertijds fier de vlag
der ,,Kompenie" woei, doet denken. Men kan ook hier
waarnemen, hoe snel de jungle een eenmaal verloren terrein
op den mensch heroveren en weer onder haar weelderigen
plantengroei begraven kan.
De voor een nieuweling aardigste momenten zijn zeker
wel de allereerste ontmoetingen met de Papoea's. Plotseling
Een paar Mandobo-Papoeafamilies bij een tijdelijk bivak aan den kalioever.
?A