Untitled - Stichting Papua Erfgoed

Geurtjens kan lezen. Deze
missionaris heeft daarin een
pakkende en voortreffelijke
beschrijving van het doen
en laten dezer Papoea's
gegeven en ik kan het dan
ook een ieder, die wat
meer omtrent hun primitieve
geestesleven wil weten, warm
aanbevelen*
Op een goeden dag
kregen wij op de nederzetting
bezoek van een
pas gehuwd paar uit het
Mandobogebied, dat ver moe -
delijk op de „huwelijksreis"
was. De vrouw droeg als
Het bruidspaar van den dag. versiersel een kettinkje van
varkenstanden om den hals,
terwijl haar echtgenoot voor de feestelijke gelegenheid een
bos paradijsvogel veeren op zijn hoofd gebonden had. Beiden
waren vrij schuw en daar zij blijkbaar niet van plan waren hun
wittebroodsweken op den post door te brengen, verdwenen
zij spoedig weer in de jungle.
Aan werken hebben de wilden een broertje dood en
ook de allerbeste krachten verlaten na korteren of langeren
tijd de nederzetting, om, na hun overigens geringe arbeidsprestaties,
in hun boschkampongs „uit te rusten". Men ziet
hen op den post meestal in groepjes bijeen, veelal in zittende,
maar als het eenïgszins mogelijk is liever in liggende houding,
waarbij zij, gezellig keuvelend, om beurten uit een gemeenschappelijke
pijp rooken.
Zoo'n pijp is eigenlijk niets anders dan een lange,
aan één kant afgesloten bamboe koker, waarin aan het
gesloten einde een klein kokertje geschoven is. In
dit kokertje, dat nu eens in de lengterichting, bij andere
modellen weer dwars op den grooten bamboe koker is
aangebracht, wordt een plukje tabak gestopt, dat hierna bij
112