Untitled - Stichting Papua Erfgoed

Moederlief heeft haar varkentje
aan de borst gelegd.
stomme verbazing dat zoo'n
vrouw een hondje of een
varkentje de borst gaf!
Ook als de Papoea's op stap
gaan, moeten de vrouwen voor
de fourageering zorg dragen
en het eten bereiden. Zij
loopen overigens uitstekend
en kunnen zich, wat dit betreft,
met de mannen meten. Toch
wordt veel van haar gevergd
door de vrachten, die zij over
groote afstanden moeten meetorsen.
De bagage, welke
hoofdzakelijk uit klompen sago
bestaat, wordt in netten over
het hoofd of de schouders
gedragen. Meermalen ontmoetten
wij vrouwen, die haar kroost
veiligheidshalve ook in zoo'n
net droegen, dat immers een
luchtige bergplaats voor de
kleinen biedt.
Hoewel de wilden op den
post een veel betere behuizing
en voeding hebben dan in de jungle en er geheel veilig zijn,
trekt hun hart toch altijd weer naar hun boschkampongs.
Meestal komen zij, na een paar maanden arbeid op Tanah-
Merah te hebben verricht, om verlof vragen en verdwijnen
hierna in het oerwoud. In hun eigen omgeving toch kunnen
ZÏj alles doen wat zij wenschen; zij behoeven zich dan niet
meer te baden en te kleeden, kunnen den geheelen dag jagen
en visschen, zingen en schreeuwen en nauwlettend toekijken
of hun vrouwen wel hard genoeg werken. Ook zetten zij
zoo nu en dan gezellige feesten in elkaar, waarover later
nog het een en ander zal worden medegedeeld. Alle comfort
te Tanah-Merah ten spijt, vertoeven zij veel liever in het
oerwoud met al zijn moois en gevaren. Ik heb dan ook den
130