Untitled - Stichting Papua Erfgoed

leiden. Ook achtte men de directe beschuldiging aan het
adres van het Semarangsche gewestelijke best uurshoofd
geuit onjuist en men vroeg zich tenslotte af, of andere
bestuursambtenaren niet te zuinig waren geweest met het
verbannen van opstandelingen, waarbij men er den nadruk
op legde, dat Semarang en omstreken immer, wat de
politieke onrust betrof, een slechten naam hadden.
Als gevolg van de sombere bewoordingen, waarin het
„Rapport-Hillen" gesteld was, fluisterde men in die dagen
reeds over een mogelijke verplaatsing van het interneeringsoord.
Dit zon natuurlijk een geweldige schadepost
voor de Regeering hebben beteekend. Immers eensdeels
zou men hierdoor de in Boven-Digoel gestoken millioenen
als verloren kunnen beschouwen, anderdeels zou men weer
groote geldsommen aan den bouw van een nieuwe bannelingenkolonie
moeten besteden.
Verder bleek al spoedig, dat dit rapport door enkelen
misbruikt zou worden om der Regeering allerlei verwijten
te doen en het behoeft geen nader betoog, dat de Nederlandsche
roode pers hierbij vooraan ging. Deze wilde namelijk
aan de hand van het document de zoo veelvuldig door haar
geuite beschuldiging, dat „koloniale blanke bloedhonden de
bruine broeders op Nieuw-Guinea knevelden en uitbuitten !",
met bewijzen staven.
Ook interpelleerde op 22 October 1930 ir. Cramer, als
woordvoerder der S-D.A.P. in de Tweede Kamer, over het
„Rapport-Hillen". Spreker begon hierbij „hulde" te brengen
aan dit „openhartig" rapport en verweet der Regeering, mede
naar aanleiding van het voorstel tot massale terugzending van
bannelingen, dat zij de directe schuld droeg van het „groote
leed", hetwelk zijns inziens aan honderden „onschuldige"
geïnterneerden was berokkend. Spreker stelde de Nederlandsche
Regeering dan ook „mede verantwoordelijk" voor de
sterfgevallen onder de gedeporteerden. Hij eindigde met de
woorden: „Boven-Digoel moet met spoed worden opgeheven V'
en diende dienaangaande een motie in, welke door de heeren
de Visser en Wijnkoop werd gesteund.
En nu tellen wij reeds 1936 en nog steeds zal dit ongeveer
zes jaren oude rapport door enkelen worden misbruikt, zooals
later zal blijken.
191