Untitled - Stichting Papua Erfgoed

nieuwkomers in een gebied, waar onder de autochthone
bevolking chronisch endemische malaria heerscht. De
militairen zijn dus niet te rangschikken onder de blijvende
bevolking, en voor personen, die slechts korten tijd te
Tanah-Merah wonen, zijn prophylaxemaatregelen gewenscht.
Ten tweede zijn de militairen als bewakers van het
interneeringskamp onmisbaar, en daar zij dus ten allen tijde
valide moeten blijven, is de prophylaxe voor hen aan te
bevelen, vooral daar het aantal soldaten, met het oog op den
wachtdienst te Tanah-Tinggi en in verband met het drukke
patrouilleleven, juist voldoende is.
Ten derde zou het zeer ongewenscht zijn, dat de
militairen op patrouille aan malaria-aanvallen zouden zijn
blootgesteld, daar men de zieken dan dagenlang door dit
woeste rimboegebied naar huis sou moeten transporteeren*
De soorten en doseeringen der prophylactica hebben in
den loop der jaren erg gevarieerd; nu eens gaf men kïnïne met
plasmochine, dan weer kinïne alleen of soms ook uitsluitend
plasmochine, of atebrine, terwijl aan de jonge kinderen
euchinïne werd verstrekt. Een eigenaardigheid van de kinineprophylaxe
is, dat zij de malaria-infectie tóch niet geheel en
al kan voorkomen. De parasieten krijgen in een dergelijk geval
wel is waar niet de kans zich in het menschelijk lichaam te
ontwikkelen, maar worden niet alle gedood en blijven, zij het
ook min of meer latent, in enkele inwendige organen leven.
De persoon voelt zich echter volkomen gezond en merkt totaal
niets van de infectie, doch wanneer hij later, na repatrieering,
met de prophylaxe ophoudt, bestaat de mogelijkheid, dat
de malaria zich toch weer na een paar maanden manifesteert.
Gelijktijdige toediening van plasmochine vermindert de
kans op deze latente malaria-infectie practisch geheel.
Tegenstanders van de kïnïneprophylaxe voeren weieens
aan, dat deze zou praedisponeeren tot de z.g. gemaskeerde
malaria en tot het aankweeken in het menschelijk lichaam
van kininevaste parasietenstammen. Ik kan hieromtrent
opmerken, dat wij van genoemde bezwaren niet veel
gemerkt hebben.
Een poging tot afschaffing der prophylaxe voor de
tangsibewoners werd op 15 April 1935, ondanks alle waarschuwingen,
toch gewaagd en leverde dan ook niet het
gewenschte resultaat op, zoodat men haar reeds op 22 Juni
83