Untitled - Stichting Papua Erfgoed

ereiken. Naarmate de Philippijnsche onafhankelijkheidsdroom
echter meer werkelijkheid werd en hoe langer hoe
meer bleek, dat de Philippino's Amerika nog in het geheel
niet konden missen — ja zelfs, mede uit vrees voor de
Japansche penetratie, dringend om Amerika's protectoraat
verzochten — werd men in het bannelingenkamp voorzichtiger
met zijn uitlatingen over dit onderwerp.
Over den opstand van 1926 praatten de geïnterneerden
niet gaarne en ik kon hierover slechts met enkelen hunner
van gedachten wisselen. Zij weten het mislukken der revolutie
onder meer aan allerlei „lekken" in de organisatie, waardoor
de politie en militairen bijtijds hebben kunnen ingrijpen.
Bovendien weten zij het daaraan, dat de plaatselijke
opstanden als gevolg van de slechte leiding niet gelijktijdig
waren begonnen; men had namelijk afgesproken, dat het
in bezit nemen van de zeehaven Laboean het sein zou zijn
voor een revolutie over heel Indië, hetgeen tot gevolg zou
hebben gehad, dat men groote troepenconcentratie zou hebben
kunnen voorkomen. Tenslotte zou dan nog aan dezen
opstand een religieuze tint gegeven worden en het geheel
tot een heiligen oorlog moeten uitgroeien, wat eveneens om
bovenvermelde oorzaken mislukte.
Ook over het verloop der verschillende militaire
gebeurtenissen tijdens den opstand lieten slechts weinigen
zich uit. Alleen werd het feit, dat men te Batavia, voor een
groot deel althans, uit het door militairen omsingelde
telefoonkantoor had weten te ontsnappen, nadat men urenlang
had standgehouden, als een roemrijke daad aangehaald.
In verband met deze revolutiepoging, waaraan door
eenige duizenden opstandelingen werd deelgenomen, en de
beteugeling ervan, mag ik hier niet nalaten de namen naar
voren te brengen van enkele mannen, die zich in die dagen
in de hoogste mate verdienstelijk hebben gemaakt en die
als zoodanig ook onder de bannelingen werden genoemd,
namelijk: assistent-resident Karssen, kapitein Becking en
majoor Rhemrev.
Assistent-resident Karssen namelijk trok de opstandelingen
op Sumatra's Westkust met een kleine politiemacht
tegemoet en leverde bij het station Siloenkang met hen slag,
waardoor de verovering van Sawah-Loento kon worden
277