Untitled - Stichting Papua Erfgoed

men slechts een kijkje op Boven-Dïgoel te nemen, waar
vrijwel iedere banneling het principe huldigt; „Ieder voor
zich en God voor ons allen." Losten verder de heeren hun
onderlinge conflicten nu nog maar met woorden op, dan sou
dit zoo erg niet zijn, maar men vloog elkander niet alleen
figuurlijk, doch ook letterlijk voortdurend in de haren.
Onderlinge vechtpartijen, waarvan de meeste niet aan het
Bestuur gerapporteerd werden, waren er aan de orde van
den dag. Reeds uit het voorgaande is hier en daar gebleken,
dat de gedeporteerden nog weieens met elkaar vochten,
onder meer in verband met de ontviuchtingspoging van
Achmad Bïn Hoesin, die in een tweegevecht met zijn
medevluchteling Abas in het oerwoud sneuvelde, terwijl ook
de afstraffingen van Patty al genoemd zijn.
Zelfs in de allereerste jaren van de deportatie vielen
er heel wat rake klappen. De reeds bovengenoemde oudadministrateur
van het ziekenhuis, Soeprodjo, werd op
Zekeren dag met een kapmes in den nek geslagen, doch
ontkwam gelukkig aan den dood. Ook de banneling Sanoesi
werd in dien tijd wegens „stille tegenwerking" geducht
afgerost, terwijl in het jaar 1930 zoowel de Soendanees
Okarta Jaman alsmede een Padanger met een kapmes
aangevallen en ernstig verwond werden.
Op 6 December 1932 viel de geïnterneerde Goesti Idroes
zijn landgenoot Goesti Soeloeng Lelanang aan en bracht hem
met een vlijmscherp kapmes een slag in de rechterslaapstreek
toe, waarbij het oor doorkliefd werd. De vele andere
vechtpartijen, die in die jaren in het kamp, zelfs onder het
personeel van het ziekenhuis of tusschen verplegers en
patiënten, plaats hadden, zal ik hier niet opsommen.
Al deze vechtpartijen waren echter slechts kinderspel in
vergelijking met hetgeen in den „heilstaat" der onverzoenlijken
te Tanah-Tinggi — waar de bannelingen immers geheel aan
zichzelf overgelaten werden — geschiedde. Als men hier vocht,
deed men het afdoende. Zoo werd op 24 Augustus 1932
's avonds laat de Sumatraan Mangkoedoen Sati, uit
niet minder dan 23 kapwonden bloedend, meer dood dan
levend te Tanah-Merah binnengedragen. Zijn kameraden,
waaronder de beruchte communist Naid, hadden hem, toen
hij eenmaal uitgeput was neergevallen, nog eenige bijlslagen
nagegeven.
166