Edda vertaling van Frans Berding - Welkom - Germaans Genootschap

De Edda, Frans Berding:
in den dood. Levend wierpen de krijgsknechten hem in een groeve, die
wemelde van slangen. Maar Goenther sloeg grimmig in de harpesnaren
en de slangen sliepen in. Eén slang echter bleef wakker en kroop naar
Goenther en stak den held diep in het hart.
Goedroen, die thuis gebleven was, zon in hevige woede op wraak. Zij
ging naar hare beide kinderen, die angstig weggekropen waren, en zij
zeide tot hen:
--"Ik kom u het leven ontnemen,--dat lust mij sinds lang."
En zij sloeg beiden het hoofd af.
Na den moord op Goenther liet Atli zijn paarden terugdraven naar
huis. In den hof was een luid gerucht van stampende paardenhoeven en
van het wapengekletter der mannen, die van den moord uit het woud
gekomen waren. Goedroen ging haar gemaal te gemoet met een gouden
beker, en bood den koning een welkomstdrank aan, en zij zeide tot hem:
--"Mijn koning, neem vol vreugde van Goedroen dezen bloedjongen drank."
Atli ging met de langbaardige krijgers, die van den moord uit het
woud gekomen waren, in de groote zaal, en zij dronken veel wijn dien
Goedroen hun aanbood, en zij aten de spijzen die Goedroen hun gaf. Atli
echter werd bleek als een doode, toen Goedroen hoonend tot hem sprak:
--"Menschenvleesch kunt gij goed verdragen en het schijnt een
kostelijke spijs bij dien wijn. Gij hebt de bloederige harten van
uw zonen gegeten: ik had ze met honig bereid. Die schalen zijn de
schedels van uw kinderen, en van hun bloed brouwde ik den drank,
dien ik u bracht. Erp en Eitel zullen niet meer vroolijk op uw knieën
spelen, en nooit meer zult gij zien hoe zij speerschachten snijden."
Een luid geschreeuw steeg op in de zaal. De rijk gekleede vrouwen
jammerden, het Hunnenvolk huilde en Goedroen zweeg. Zij weende niet
om de beide knapen, die haar lieve kinderen waren.
Toen deelde de zwaanwitte Goedroen haar goud uit en gaf roode ringen
aan haar dienaren en schonk al haar sieraden weg. Niets spaarde die
vrouw uit hare schatkamers.
Atli nu was zeer dronken en hij ging zonder zorg en geheel ongewapend
naar bed, en hij nam zich niet in acht voor Goedroen.
Dat was een vroolijker spel, toen zij elkander eens omhelsden! Nu
voerde haar vuist een dolk en zij doorstak Atli en zij kleurde zijn
bed met zijn bloed.
© Het Germaans Genootschap, Wintermaand 2010 Pag. 106/135