Edda vertaling van Frans Berding - Welkom - Germaans Genootschap

De Edda, Frans Berding:
Nijdhod gaf den gouden ring, dien hij uit Welands woning medegenomen
had, aan zijn dochter Bodwild ten geschenke. Zelf echter behield hij
het scherpe zwaard dat aan Weland had toebehoord.
Toen sprak de koningin tot den koning:
--"Welands oogen schitteren als die van slangen. Zijn tanden zullen
van woede wel knarsen, als hij zijn zwaard ziet en den ring herkent
aan Bodwilds arm. Snijd hem de kniepezen door en laat hem zoo in
Zeestad zitten!"
Dit geschiedde. Men sneed hem de pezen van de knieën door, en hij werd
op een eiland gezet, dat in de nabijheid van het land lag en Zeestad
heette. Daar moest hij voor den koning allerlei sieraden smeden,
en niemand durfde hem te naderen als de koning alleen.
Slapeloos zat er Weland en hanteerde den hamer. Hij dacht hoe nu aan
Nijdhods gordel het glanzende zwaard hing, waarvan hij de snede had
geslepen zoo goed hij kon, dat hij gehard had met hamerende handen,
en dat hem nu ontnomen was en nooit meer in zijn werkplaats zou worden
gebracht. En hij dacht aan den roodgouden ring van zijn heerlijke
Herwor,--en die nu aan Bodwilds arm blonk.
Zoo zat hij en smeedde sieraden voor Nijdhod, knarsend van woede,
onmachtig tot wraak.
Maar op zekeren dag kwamen Nijdhods jeugdige zonen naar Welands
werkplaats. Voorzichtig slopen zij naar binnen, openden de kist, waarin
de kostbaarheden waren, en keken er in. Daar zagen zij schitterende
schatten, en zij vroegen schuchter aan Weland:
--"Is al dat glinsterende echt goud?"
Weland wendde het hoofd om en zag de beide koningskinderen. Toen
rijpte er plotseling een plan tot wraak, en hij zeide:
--"Kinderen, komt morgen heimelijk bij mij, dan zal ik u schatten
ten geschenke geven. Maar zegt het niet aan de knechten en meiden,
verbergt voor iedereen, dat gij bij mij waart."
Den volgenden morgen, al heel vroeg, zeide het oudste van de kinderen
tot het andere:
--"Kom, laten wij gauw naar het goud gaan kijken." Nieuwsgierig
gingen zij naar Welands werkplaats, slopen voorzichtig naar binnen,
openden de kist, waarin de kostbaarheden waren, en keken er in.
© Het Germaans Genootschap, Wintermaand 2010 Pag. 63/135