Edda vertaling van Frans Berding - Welkom - Germaans Genootschap

De Edda, Frans Berding:
de donkere machten van de aarde. Vuur is een zegen voor de menschen,
zoo leerde Wodan in de levensregels, die hij gaf. Dat is ook de inhoud
van de sage: Weland laat den donkeren Nydhod "vernietigd van smart"
achter. Maar op aarde bleef zijn kind, dat in de koningshallen werd
geboren: de vruchtbaarheid, de levenskracht. Het is dezelfde als
Erichthonios, de uit de aarde gesproten zoon van den griekschen
Weland: Hephaistos.
Bij den titel blz. 109 de zwanen als Walkuren-motief.
In de sagencyklus van _Welsingen_ en _Nevelingen_ heeft de germaansche
volksgeest zijn wereldmythe tegelijk met zijn nationale heldenkarakter
het volledigste uitgebouwd. Siegfried is de eigen held der Germanen
ten zuiden van de "duitsche zee", Helgi die van de Germanen ten
noorden. Maar beiden--of liever: Siegfried en de beide Helgi's
zijn dezelfde persoon. De moeder van Helgi, Zwaardwacht's zoon,
was Sieglinde, en dezen naam draagt ook de moeder van Siegfried in
de zuidgermaansche Siegfriedsage; Siegfried was de vader van Helgi,
die Honding doodde,--zoo heette ook de vader van Siegfried in de
duitsche sagen, en ook de noorsche Siegfriedsage noemt den held
Siegmond's zoon. De vader van Siegfried zoowel als die van Helgi,
Hondingsdooder, heet in de eddaische fragmenten "Welsingenkind". Wel
was Jerdis de moeder van Siegfried volgens noorsche overlevering, en
Sieglinde volgens de zuidelijke, maar Jerdis beteekent Zwaardvrouw,
en ook Sieglinde's naam wijst op strijd en overwinning. En in den
noordelijken sagevorm, waar Helgi de zoon van Zwaardwacht is, heet
Sieglinde zijn moeder.
Maar afgezien van deze namen, die, door de in onderlinge wisselwerking
met elkander staande overleveringen der Germanen van het Noorden
en het Zuiden, kunnen zijn verward,--de Helgi's en Siegfried zijn de
zonnehelden, tot helden geworden zonnegod. Een Eddalied noemt Siegfried
zelfs "vriend van Freyer", en Siegrune verwelkomt Helgi met de woorden:
"Gij moogt u verheugen, gij lieveling van den zonnegod". Zij strijden
tegen de machten van de duisternis, mogen dezen Hondingen heetten of
Nevelingen zijn. Helgi doodt de zonen van Grijswolk, die Siegrune
bedreigden, en hij wint "het rijke meisje" voor zich,--Siegfried
velt Fafner, die zijn schatten bewaarde in zijn donkere hol,--zoo
bevrijdde Dagdrager Goudvreugde uit de macht van den winter.
De Heldenzangen zijn zangen van liefde, en van ondergang ter
verheerlijking. Het eeuwige probleem van de natuur: het opbloeien,
vruchten dragen en weer sterven der aarde is hier menschelijkheidzang
geworden van verlangen naar liefde en van dood. Siegrune bekende aan
Helgi, dat zij hem beminde, dat zij hèm alleen liefhad reeds vóór zij
hem zag,--Brunhilde verloofde zich met den held zonder vrees, die reed
op Grani's goudbeladen rug,--nog vóór zij hem kende. Om die helden was
vrouwelijkheid, nog vóór hun oogen de vrouw hadden gezien. Brunhilde
© Het Germaans Genootschap, Wintermaand 2010 Pag. 130/135