Edda vertaling van Frans Berding - Welkom - Germaans Genootschap
Edda vertaling van Frans Berding - Welkom - Germaans Genootschap
Edda vertaling van Frans Berding - Welkom - Germaans Genootschap
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
De <strong>Edda</strong>, <strong>Frans</strong> <strong>Berding</strong>:<br />
dat zij opvliegen wilde,--maar weenen kon Goedroen niet.<br />
Naast Goedroen zaten de allerhoogste edelvrouwen, en een ieder sprak<br />
over het leed, dat zij ooit hadden beleefd.<br />
De eene zeide:<br />
--"Ik ben wel de ongelukkigste onder de menschen, want in Zuidland<br />
roofde mij de strijd zeven zonen en hun vader weg. Met mijn vader<br />
en moeder en vier <strong>van</strong> mijn broeders speelde de storm een spel<br />
op de golven,--het schip sloeg aan stukken en ik was getuige <strong>van</strong><br />
aller ondergang. Dat alles trof mij in denzelfden zomer, en niemand<br />
troostte mij."<br />
Goedroen zat, vol gramschap om Siegfrieds dood en gedrukt onder het<br />
leed, bij het lijk <strong>van</strong> haar geliefde,--maar weenen kon Goedroen niet.<br />
Toen zeide een tweede <strong>van</strong> de vrouwen:<br />
--"Ik heb nog veel feller leed te beklagen. Want als ge<strong>van</strong>gene werd<br />
ik door vijandelijke legers medegevoerd. In het vreemde land moest<br />
ik een edelvrouw elken morgen met sieraden kleeden en haar schoeisel<br />
binden. En zij plaagde mij, omdat zij mijn schoonheid benijdde,<br />
en sloeg mij vaak met vele slagen."<br />
Goedroen zat, vol gramschap om Siegfrieds dood en gedrukt onder het<br />
leed, bij het lijk <strong>van</strong> haar geliefde,--maar weenen kon Goedroen niet.<br />
Toen sprak Goudrand, de dochter <strong>van</strong> een koning:<br />
--"Gij kunt een jonge vrouw het leed niet verzachten."<br />
Goudrand sloeg het kleed terug, dat Siegfrieds lijk bedekte en legde<br />
het hoofd op Goedroens knieën en zeide:<br />
--"Zie, dat is uw geliefde. Omhels hem nu en kus zijn lippen, alsof<br />
de koning nog in leven was."<br />
Goedroen zag op en aanschouwde het hoofd <strong>van</strong> haar man, dat met bloed<br />
was bedekt, en zijn lichtende oogen, die waren gebroken en zijn borst,<br />
die door het sterke staal doorstooten was.<br />
Toen zonk zij neer in de kussens, haar haren vielen los om haar heen en<br />
haar wangen kleurden. En Goedroen weende. Een regen <strong>van</strong> tranen stroomde<br />
in haar schoot en de ganzen in den hof gaven antwoord op haar klachten.<br />
En Goedroen zeide:<br />
© Het <strong>Germaans</strong> <strong>Genootschap</strong>, Wintermaand 2010 Pag. 95/135