Edda vertaling van Frans Berding - Welkom - Germaans Genootschap

De Edda, Frans Berding:
tegen in te rijden. Siegfried echter gaf Grani een wenk met het zwaard,
als bliksems schitterden de teugels, die Regin eens bezeten had,
en Siegfried reed door het vuur.
Toen hij door het vuur gereden was en dichterbij was gekomen, zag
hij een schildburcht, en hij ging er binnen en hij zag een man,
die in volle wapenrusting lag en sliep. Siegfried nam hem den helm
van het hoofd en zag dat het eene vrouw was. Haar pantser was zoo
stevig, alsof het was vastgegroeid. Siegfried sneed het open met
zijn zwaard Gram, van den hals naar beneden en langs de beide armen
en trok haar het pantser uit. En zij ontwaakte en richtte zich op,
en zij zag Siegfried en zeide:
--"Wie doorsneed mijn pantser, wie verbrak mijn slaap, wie verscheurde
mijn tooverboeien?"
Siegfried-Goenther antwoordde haar:
--"Ik ben Goenther, de zoon van Gibich, en gij zijt bestemd om mijn
vrouw te worden, want ik reed door het vuur."
Toen zeide Brunhilde:
--"Lang heb ik geslapen, zoolang als menschen lijden. Dat wilde Wodan,
en ik kon mijn tooverslaap niet verbreken."
Siegfried zette zich naast haar neder en vroeg haar naam. En zij zeide:
--"Gegroet gij dag, gij allen, lichtewezens. Gegroet gij nacht en
aarde, dochter van nacht. Zie op ons neer met goedgunstige oogen,
en verhoor onze beden om geluk. Gegroet gij Asen en Asinnen, allen,
gegroet gij aarde, die ons voedt. Geef ons kennis en wijsheid en
altijd wel-doende handen."
Brunhilde noemde zich Zegebrengster en zij was Walkure, en wie haar
op het slagveld leerden kennen noemden haar Helmhilde. Zij verhaalde
aan Siegfried-Goenther, waarom Wodan haar op den berg in slaap had
gebracht, en toen zij dit verhaald had, zeide de held tot haar:
--"Menige heldendaad hebt gij volbracht. Denk nu aan uw belofte,
dat gij zoudt medegaan met den held, die door het vuur zou rijden."
Hij stond recht-op en hij steunde op de greep van zijn
zwaard. Brunhilde echter zat op haar zetel, zooals een zwaan op een
golf zit, en zij hield een zwaard in de hand. Toen zij de woorden van
Siegfried-Goenther hoorde, zag zij in, dat dit een herkenningsteeken
was, en zij stond op en groette hem vriendelijk en leerde hem zeer
veel wijsheid.
© Het Germaans Genootschap, Wintermaand 2010 Pag. 90/135