Edda vertaling van Frans Berding - Welkom - Germaans Genootschap

De Edda, Frans Berding:
De sluw-kijkende oogen en de lange neus, die als een smeedhamer op
het aanbeeld tikt, daar boven de schitterende edelsteen werden tot
een motief van het geslepen, in smeedkunst ervarene onderaardsche
dwergenvolk vereenigd,--het geheel den indruk gevend van den nachtuil.
_De roof van den regendrank_ een lied van den verfrisschenden
lenteregen, en van dichterweelde tevens. De reuzen hadden dien
drank gestolen en onder de aarde verborgen, en zij plaatsten er
Gunnlödh (d. i. die ten strijde draagt, Strijdvreugde) bij als
wachteres. Wodan kroop door het gat, dat hij een slang liet knagen,
kwam bij Strijdvreugde en bleef drie nachten bij haar. Strijdvreugde
liet hem drie teugen drinken van den drank, die in drie ketels werd
bewaard, en in iedere teug dronk Wodan een ketel leeg. Hij werd licht
als een vogel, zoodra hij den drank gedronken had, waar alle wijsheid
en alle dichterkracht in ligt, en hij vloog terug naar Walhalla,
als een regenwolk op den wind.
Daar gaf hij den drank weer van zich weg en verheugde de goden, zooals
de lenteregen de aarde verfrischt,--zooals dichterschap blijheid
brengt in het leven.
In _Godentwist_ vinden wij een wel wat plat en boersch gehouden--lied
van den strijd tusschen de zon en het opkomende onweer. Wodan,
de éénoogige, is zonnegod, hij draagt den hemelsch-blauwen mantel,
maar zijn lange grauwe baard waait erover heen, zooals een wolk waait
over het winderige water. Tegenover Thonarr, die verhaalt van zijn
krijgsverrichtingen tegen de reuzen en van de weldaden, die hij aan
de menschen doet, beroemt Wodan zich op zijn gestoei met vrouwen en
meisjes en hoont den dondergod schamper. Nadat hij lang is opgehouden
en tevergeefs, vragend en dreigend, trachtte over het water te komen,
trekt Thonarr af. Zoo moet ook het onweer, na uitgeraasd te zijn, in
een andere richting aftrekken, en is de zon weer meester aan den hemel.
Het Wodan-motief: speerspits, ravenvleugels en oog; Wodan's naam in
germaansche runen erboven;--de zwaan als motief van de Walkuren.
Wodans spot over den angst van Thonarr, toen deze zich in een
handschoen verborg, doelt op de volgende gebeurtenis: Thonarr kwam,
gedurende een reis door Reuzenland, op zekeren avond aan een groote
woning, waarvan de ingang zoo breed was als het geheele huis. De
Dondergod nam er intrek met zijn dienaar, en toen bij nacht een hevige
aardbeving ontstond, verborg hij zich in een zijvertrek, dat zeer ruim
was, maar minder groot dan de uitgestrekte zaal. Zoodra het dag was
geworden begaf Thonarr zich naar buiten, en zag daar een man slapen,
die zoo groot was als het gebergte en wiens snurken de aardbeving
veroorzaakt had. Thonarr nam zijn hamer om den man te dooden, doch
deze ontwaakte en Thonarr stond voor de eerste maal in zijn leven
© Het Germaans Genootschap, Wintermaand 2010 Pag. 122/135