Edda vertaling van Frans Berding - Welkom - Germaans Genootschap

de hemel splijt.
De Edda, Frans Berding:
De reuzen brullen,--de dwergen staan voor hunne steenen kloven,
en klagen.
Wat is er bij Asen, wat is er bij Alfen?
Hoort gij mijn woorden?
Wodan komt den wolf bestrijden, Freyer vecht met Rook. Ik zie Wodan
door den wolf verslonden, Freyer valt. Waar is de vreugde van Frigga?
Daar stormt Widar, Strijdvader's zoon, onweerstaanbaar los op den
wolf, hij zwaait zijn zwaard, stoot het monster het staal in de
gapende kaken, wringt het diep in het hart. Zoo wreekt hij zijn vader.
Thonarr, de zoon van de warme aarde, de beschermer der menschen, stapt
dreunend ten strijde naar de wereldslang. Met zijn moker vermorselt
hij het ondier den schedel, wankelt nog negen schreden door de dampen
van gif, en valt.
Zwart wordt de zon en de aarde zinkt in de zee. Van den hemel vallen
de schitterende sterren, en in den donkeren top van den wereldboom
loeien de laaiende vlammen.
Wat is er met menschen, wat is er met goden?
Ver van de zon af, aan Doodenstrand, zie ik een zaal. De deuren staan
gapend open naar het ijzige Noorden, giftdruppels druipen door kieren
en vensters, en glibberige slangenruggen omslingeren de zaal.
In het Oosten sleept door etterdalen Slingerstroom een vloed van
zwaarden en slijk. In het slijmerige water waden mannen, die moord
en meineed bedreven en de vrouw van een ander verleidden.
En aan de lijken zuigt Nijdhaag, de draak.
Noordelijk, in het Nidagebergte, is een gouden smidse voor Sentri's
dwerggezellen, en een andere zaal is in warme streken, waar de bergreus
bier dronk.
Ik zie de aarde andermaal in eeuwig groen van den bodem der zee
verrijzen. De vloed is gevallen en de arend, die op de rotsen zit,
zoekt vreedzaam visschen ter prooi.
Op de glorievelden komen de goden te zamen. Zij spreken nu zonder
vrees van de groote wereldslang, herinneren zich de runen van den
oudste der Asen en denken aan menige machtspreuk van vroeger terug.
© Het Germaans Genootschap, Wintermaand 2010 Pag. 45/135