Edda vertaling van Frans Berding - Welkom - Germaans Genootschap

De Edda, Frans Berding:
Siegrune echter weigerde alles wat Band haar aanbood, en was zeer
bedroefd. Want haar Helgi was een hoog verheven held geweest. Zulk een
hevigen schrik sloeg hij al zijn vijanden om de leden, als een wolf,
die te midden van de geiten verschijnt: in wilde vlucht rennen zij
van de rotsen. Hoog boven allen stak haar Helgi uit, zooals een esch
uitsteekt boven doornestruiken, of zooals een vlugge reebok springt
hoog boven alle dieren, dat zijn gewei, met dauw bedekt, tot in de
wolken schittert.
Een hooge grafheuvel werd over Helgi geworpen. Op zekeren avond ging
de dienstmaagd van Siegrune naar dezen heuvel, en zij zag daar, hoe
ook Helgi zelf met vele mannen naar den heuvel reed. De dienstmaagd
stond versteld en zeide:
--"Bedriegen mij mijn oogen? Zijn het schimmen, die ik zie? Is
dat de godenondergang? Daar draven de dooden, zij rennen op hun
oorlogsrossen. Keeren helden dan terug?"
Helgi sprak tot haar:
--"U bedriegen niet uw oogen, en het zijn geen schimmen, die gij
ziet. Dit is geen godenondergang. Wel draven hier de dooden en rennen
op hun oorlogsrossen. Maar helden keeren niet terug."
De dienstmaagd ging naar huis en verhaalde aan Siegrune wat zij gezien
had. En zij zeide:
--"Siegrune, blijf niet langer op den Liefdesberg zitten, als gij
uw held wilt zien. De grafheuvel heeft zich geopend en Helgi keerde
terug. Hij vraagt u of gij komen wilt om zijn bloedende wonden te
verbinden."
Siegrune ging naar den heuvel, waar Helgi was, en zeide tot hem:
--"Ik ben zoo blij, dat ik weer bij u ben, als Wodans hongerige
raven, die op bedauwde landen lijken vinden. Laat mij u kussen,
mijn levenlooze koning. Helgi, wat zijn uw haren nat van vochtigen
dauw,--wat is uw borst met bloed beloopen,--wat zijn uw handen koud,
mijn held. Zeg mij toch hoe ik u kan wreken."
Helgi antwoordde haar:
--"Het is uw werk, Siegrune, dat Helgi zou koud is en zoo met bloed
beloopen. In slapelooze nachten weent gij heete tranen,--die druipen
als bloederige droppels op mijn borst. Wij kunnen nog wel ooit kostbare
dranken drinken, al ging ons leven ook verloren, maar niemand moet ons
beklagen, al ziet hij ook de borst met wonden overdekt. Nu echter is
het heil gekomen, want de bruid kwam tot den gestorvene in het graf."
© Het Germaans Genootschap, Wintermaand 2010 Pag. 79/135