Edda vertaling van Frans Berding - Welkom - Germaans Genootschap

De Edda, Frans Berding:
Helgi zocht het zwaard, dat Svaba hem gewezen had, rukte met Atli uit,
velde Roodwolk neer en volbracht nog menige heldendaad.
Op een van zijn vele tochten versloeg Helgi ook den reus Haat, die
boven op een berg zat, aan den oever van de zee. Helgi en Atli legden
toen hunne schepen in de Haatfjord vast. Atli zou gedurende het eerste
gedeelte van den nacht de wacht betrekken, en terwijl hij op den hoogen
voorsteven van het grootste schip stond en uitzag, kwam Ringgerd,
de dochter van den gedooden reus, op de rotsen en sprak tot hem:
--"Welke helden zijn er in de Haatfjord gekomen? Schilden staan als
tenten op uw schip: gij schijnt dus geen vrees te kennen. Hoe heet
uw koning, en wie zijt gij?"
Atli antwoordde de heks:
--"Helgi heet de koning. Gij kunt zijn schip toch niet beschadigen,
want het is rondom met ijzer beslagen. Ik ben Atli. En ik haat alle
heksen, en vele malen heb ik, op den voorsteven staande, nachtspoken
vernietigd. Hoe heet gij, heks?"
De heks zeide hem:
--"Ringgerd heet ik, de dochter van Haat. Mijn vader heeft zich menige
bruid uit de burchten genomen, voor Helgi hem doodde. Want hij was
de machtigste onder de reuzen."
Atli wist, dat het haar plan was de schepen te vernietigen, als zij
er ongemerkt dichtbij kon komen, of wel, afwachtend onder het water,
ze om te werpen en zoo te doen zinken. Ringgerd, woedend, dat Atli
haar voornemen kende, riep uit:
--"Helgi, word wakker. Betaal boete voor den val van mijn vader. Laat
mij maar een nacht naast u slapen, dan zal uw wandaad wel gewroken
zijn."
Helgi werd wakker van haar stem, die huilde als de storm, en hij
zeide haar:
--"Lodhin, de woudreus, zal u wel temmen,--want voor een mensch zijt
gij niet goed genoeg. Bij wilde bergbewoners hoort ge thuis."
Ringgerd antwoordde hem:
--"Gij zoudt wel liever het blonde meisje hebben, dat de haven voor
u veilig heeft gemaakt. Hier zag ik ze aan land gaan,--zij is het
geweest, die mij de macht heeft ontnomen, om uw bende in het verderf
© Het Germaans Genootschap, Wintermaand 2010 Pag. 68/135