Edda vertaling van Frans Berding - Welkom - Germaans Genootschap

Het Vóórspellied:
De Edda, Frans Berding:
Terwijl de groote wereld haar loop volbracht en alle wezens werkten wat
hun taak was, werden de goden door een bang vermoeden overvallen. Want
zij hadden runenstaafjes gestrooid om de toekomst te kennen en de
staafjes vertelden:
--"Laat de Nornen zorgvuldig haar bron bewaken,--wanneer zij den
aandrang der dingen nog kunnen tegenhouden."
Toen zond Wodan zijn raven naar de dwergen die in de diepe duisternis
onder de aarde werken, en de raven kwamen terug met het bericht:
--"De sterkte der dwergen verslapt. Werelden tuimelen in den gapenden
afgrond van den nacht. Vlugvoet laat ze in het niet verzinken; Vlugvoet
sleept ze ooit weer in het licht. Zon en aarde wankelen. Onheil waait
door de lucht. En Mimirs heldere bron wil geen aanwijzing geven.--Wist
gij dat alles?"
Idoena, die de bladergroene dochter is der onderaards werkende
krachten, was van den wereldboom Schrikesch ter aarde gezonken. Vol
droefheid zat ze neer aan den voet van den stam: nu leerde ze eerst
beseffen hoe goed het geweest was in haar heerlijke huis.
Toen zond Wodan den wachter van de Regenboogbrug om haar te
ondervragen, of zij ook wist wat er met de wereld ging gebeuren. Loge
en Bragi vergezelden hem. Op getemde wolven reden zij en zongen
tooverliederen. Wodan zat op zijn hoogzetel en staarde hen na,
terwijl zij reden.
Bij Idoena gekomen ondervroeg haar de wijze Wodansgezant, wat zij
wist van het geslacht en de lotgevallen van de Asen,--over de werelden
van hemel en Hella, wat zij van aller begin wist en leven en einde.
Maar Idoena kon niet spreken, kon met geen enkel woord een teeken
geven: tranen slechts ontsprongen aan haar oogen en omsluierden heel
haar schoone gestalte.
Zoodra de drie gezanten zagen, dat zij in zulk een droefheid gedompeld
was, bespotten zij haar. Maar haar eenige antwoord was zwijgen. En hoe
meer zij bij haar aandrongen, des te meer weigerde zij te spreken. Met
al hun praten bereikten zij niets.
Toen keerde de Godsgezant terug naar huis, waar hij den schallenden
hoorn van Wodan bewaart. Loge alleen liet hij volgen. Bragi, de god
van zangers en zingende vogels, bleef zwijgend bij Idoena achter.
De gezanten voeren huiswaarts, gezeten op de elementen, die de zonen
© Het Germaans Genootschap, Wintermaand 2010 Pag. 35/135