Edda vertaling van Frans Berding - Welkom - Germaans Genootschap

De Edda, Frans Berding:
vergaderden zij het goud, in vlammende vuren smeedden zij kunstige
schatten, en kropen krioelend door de steenen aardezalen rond.
De goden haalden Goudschat in hunne hooge hallen en smolten haar
en brandden haar driemaal. En driemaal gebrand werd zij driemaal
herboren. Waar zij in huis komt noemt men haar Goede. Welsprekend is
zij, een toovenares, en met haar wonderlijke kunsten is zij welkom
bij listige lieden.
Toen ontstond het oorlogsleed.
Tegen de wallen der godenburcht stormden de Wanen ten strijde. Maar
Wodan slingerde zijn trillende speer. Dat werd het eerste oorlogsleed
op de wereld.
Dan reden de goden ter vergadering en hielden raad. De reuzen hadden
den goden een burcht gebouwd en dezen beloofden Freya als loon. In
hevige woede ontstak toen Thonarr,--zelden blijft hij op zijn zetel
zitten als hij zoo iets hoort,--en verbonden werden verbroken,
verdragen vertreden, en de hevige reuzengevechten begonnen.
Bange jammer zag ik komen over Balder, Wodans zoon: reeds groeide
de misteltak hoog boven het gras uit. Daar wordt de tak een doodend
wapen, daar vliegt de pijl, Hader schiet, ik zie het. En Frigga weent
in haar zalen om het verlies dat Walhalla leed.
De goden reden ter vergadering en hielden raad.
Hoe zouden zij de trouweloosheid bestraffen? Welk offer zou den goden
vergelding geven?
Ik zie ze stevige strengen uit darmen draaien,--en diep in het woud
kronkelt gebonden het lijdende lichaam van Loge. Naast haar echtvriend
zit Sigyne, de vrouw, en houdt er weenend de wacht.
Broeders bevechten, verwanten vermoorden elkander,--geen spaart den
ander. Zwaarden schitteren, bijlen bliksemen, schilden splijten, de
bodem beeft en overal hoort men van echtbreuk. Het is stormentijd,
het is wolventijd vóór de wereld vergaat.
En over de wolken rijden Walkuren, gereed voor het gevecht. Schuld
draagt het schild en naast haar rijden de andere met speren en helmen
en schilden.
Eens zat ik eenzaam,--daar kwam de oudste der Asen en zag mij diep
in de oogen. Wat wilde hij vragen? Wat wilde hij weten? En ik zeide
tot hem:
© Het Germaans Genootschap, Wintermaand 2010 Pag. 43/135