Edda vertaling van Frans Berding - Welkom - Germaans Genootschap

De Edda, Frans Berding:
Daar hoorde Nijdhod, de vorst van de Njaren, dat Weland eenzaam in
Wolvendal was. Weldra reed hij door de stilte van den nacht met een
leger krijgshaftige mannen, wier schilden en schubbige pantsers in
den schijn van den manesikkel schitterden.
Bij Weland's woning stegen zij van hunne paarden en gingen in de groote
hal. Daar zagen zij de aangeregen ringen, zevenhonderd in getal, die
het eigendom van Weland waren. Zij trokken ze van de banden, regen
ze echter weer aan elkaar, behalve een, die de mooiste was en dien
Nijdhod behouden wilde. Toen verscholen zij zich in de holen en in de
bosschen, die rondom de woning waren, en wachtten tot Weland komen zou.
Vermoeid van de jacht keerde deze eindelijk na een langen tocht
terug. Weldra vlamde er een vroolijk vuur in het dorre hout, dat
de wind gedroogd had, en ging Weland berenvleesch braden. Nadat hij
ervan gegeten had, legde hij zich neer op de huid van den beer, dien
hij gedood had, en telde zijn ringen. Hij miste er een, en meenend,
dat Herwor dien eraf had genomen, dacht hij, dat de jonge Alwijze
was teruggekeerd.
Zoo zat hij lang, wachtende tot zij zou komen, en viel eindelijk in
slaap. Maar wat jammerlijk wee bracht hem het ontwaken! Harde banden
bonden zijn handen, en zijn voeten waren stevig geboeid.
Toen riep hij luide:
--"Waar zijn de roovers, die mij met ruwe riemen omsnoerden en mij
in harde banden gebonden hebben?"
Nijdhod, de koning, die dacht, dat Weland al dat goud had gestolen,
ging naar hem toe en zeide:
--"Zeg, Weland, hoe hebt gij in Wolvendal al dat goud verworven? Want
gij hebt niet, als Siegfried, een draak gedood, die schatten
bewaakte, en de rotsen van den goud-rijken Rijn zijn ver van uw
woning verwijderd."
Weland antwoordde den koning:
--"Kent gij Ladgud en Herwor niet, Lodwers rijke dochters, en Aalrune,
die een kind van koning Kiar is? Ik had nog grootere schitterende
schatten, toen ik met Alwijze zoo gelukkig was."
's Konings krijgslieden namen den gevangen Weland op en brachten hem
naar het paleis van Nijdhod. De koningin, die buiten stond, zag hen
aankomen en zij zeide tot zichzelf, terwijl zij naar binnen ging:
--"Het ziet er niet goed uit, voor wie daar uit het woud komt."
© Het Germaans Genootschap, Wintermaand 2010 Pag. 62/135