Edda vertaling van Frans Berding - Welkom - Germaans Genootschap

De Edda, Frans Berding:
leven: dan waren wij zelfs tegen de goden opgewassen. Brunhilde heeft
u uit haat opgezet om onheil te bewerken. Zij misgunt aan Goedroen
haar gelukkig huwelijk en wil daarom ook uw geluk verstoren."
Goenther echter wilde liever zijn leven dan Brunhilde verliezen, die
hij het meeste van allen beminde. En hij besloot zijn eer te wreken
en Siegfried te dooden.
Toen zeiden zij onder elkander:
--"Laten wij Gottorm aansporen tot den moord. Onze jongste
broeder heeft weinig verstand en hij was niet bij ons, toen wij
bloedbroederschap sloten met Siegfried."
Den volgenden dag braadden eenigen van hen wolvenvleesch, en anderen
stukken van slangen, en zij gaven Gottorm dien kost te eten, vóór
zij het waagden den held het leven te belagen.
Toen gingen zij op de jacht en Siegfried doodde vele dieren. Terwijl
zij rustten bij een bron en Siegfried in het gras lag, kwam Gottorm
tot hem en doorstak hem met een speer. Doodelijk gewond verhief zich
de held en slingerde zijn schild naar Gottorm, die neerviel en dood
was. Toen zeide Siegfried:
--"Ik weet wel hoe dit gebeurd is: Brunhilde draagt van alles de
schuld. Van alle mannen hield zij van mij het meeste, maar tegen
Goenther misdeed ik nooit. Ik heb mijn heilige eeden gehouden, al
noemt men mij ook den man van zijn vrouw."
Toen stierf Siegfried. En een raaf in de boomen riep tot een andere
raaf:
--"In Goenther's mannen zal Atli zijn zwaarden verven en op die
wreedaards hun beloftebreuk wreken."
En Goenther hoorde die woorden.
Buiten voor den burcht stond Goedroen en verwachtte Siegfried van
de jacht. Uit het woud rende Grani, en Goedroen verschrok zeer, toen
zij het paard zag wederkeeren zonder Siegfried. Met vochtige wangen
ondervroeg zij het paard, doch Grani boog het hoofd: het wist wel,
dat Siegfried niet meer in leven was.
Daar stormden uit het bosch de paarden der moordenaren, tot bloedens
toe gestoken door de scherpe sporen en druipend van zweet, en kwamen
bij Goedroen.
Eerst stond zij in bangen twijfel vóór zij den koning vroeg, waarom
© Het Germaans Genootschap, Wintermaand 2010 Pag. 93/135