Edda vertaling van Frans Berding - Welkom - Germaans Genootschap

De Edda, Frans Berding:
volgt Siegfried in den dood, ook Siegrune legt zich bij Helgi in het
graf, en het geeft hem de macht naar Walhalla te rijden, en Siegrune
leeft niet lang meer daarna. Wel bleef Svaba, de geliefde van Helgi,
Zwaardwacht's zoon, nog in leven, toen haar held gestorven was,
maar zij bleef hem getrouw en wilde de liefde van een anderen man
niet nemen: zoo volgde ook zij dus den held, dien zij liefhad.
Als de helden zich de Walkuren verworven hebben nadert het einde:
als de zon haar hoogste punt heeft bereikt komt de tijd van den
herfst. Wat in de godenliederen de wedergeboorte zou zijn, het weer
opleven van de aarde, dat trokken de dichters van de heldenzangen
in het groot-menschelijke: de onafscheidelijke vereeniging der
geliefden na den dood. De lichtmacht is sterker dan de krachten van
de duisternis; sterker dan de dood is de liefde. Zooals de mythe van
het wereldleven in den Zang der Wichelares eindigde met de verrijzenis
der onverwelkbare nieuwe wereld uit de ineenstorting van de oude, zoo
eindigen de tragische levens van Helgi en Svaba, Helgi en Siegrune,
Siegfried en Brunhilde met het beginnende leven, dat geen einde kent.
Bij mijn bewerking van de Siegfriedsage moet ik eenige verklaring
voegen. Ik heb de Edda-fragmenten versneden: deels er uit weggelaten,
deels uit andere bronnen erbij gevoegd, en ik maakte het verhaal,
zooals dit boek het bevat. Het geeft de Siegfriedsage, zooals die
zich in het Noorden gevormd heeft onder steeds hernieuwden invloed
der zuidelijk wonende Germanen van den Rijn. In sommige trekken
echter heb ik mij aan den duitsch-nederlandschen vorm gehouden: ik
liet Siegfried niet gedood worden in zijn bed, zooals een Eddalied
(Sigurdharkvidha III) verhaalt, maar in het bosch, waarheen hij
ter jacht was gereden. Dat overigens de moord op den weerloozen
Siegfried in het woud een aan de Edda niet vreemde voorstelling is,
kan blijken uit het prozagedeelte, dat op het Brot af Brynhildarkvidhu,
het fragment van een Brunhildelied, volgt en dat vermeldt: "in dit
lied wordt verhaald van Siegfried's dood, en het geschiedt hier zoo,
alsof zij hem buiten verslagen hadden;--anderen echter meenen, dat
zij hem doodden, terwijl hij sliep op zijn bed, maar duitsche mannen
zeggen, dat hij buiten in het bosch werd vermoord, en zoo wordt
ook in het oude Goedroenlied gezongen." Het "oude Goedroenlied",
dat de schrijver van het prozastukje bedoelt, is Gudhrunarkvidha II,
behoorende bij de Eddaïsche fragmenten der heldenzangen, en waarin
o. a. verhaald wordt, hoe Goedroen Siegfried tehuis verwachtte van
de jacht, en zijn paard zag aanrennen zonder berijder.
De vele wijsheid en runentoover, die Brunhilde aan Siegfried leerde,
toen deze haar slaap op den berg verbroken had,--en die den hoofdinhoud
vormen van het Eddalied, waarin de opwekking der Walkure slechts
als een gelegenheid wordt aangegrepen om wijsheid te verkondigen,
zooals Wodan het aan Lodfafnir deed,--heb ik alleen maar vermeld
met de woorden: "en hij leerde haar zeer veel wijsheid." Ook heel de
© Het Germaans Genootschap, Wintermaand 2010 Pag. 131/135