Edda vertaling van Frans Berding - Welkom - Germaans Genootschap

De Edda, Frans Berding:
weef boom had geschaafd. Zijn vrouw zat naast hem en trok uit het
spinnewiel stevige draden. De man, in een kiel gekleed, droeg het
haar bij het voorhoofd heel kort geknipt, terwijl zijn vrouw een
doek om het hoofd had geslagen, en een halsdoek over haar jak had
vastgemaakt. Zoo woonden Afi en Amma bij elkander.
Oerman sprak met hen, gaf hun in vele dingen goeden raad, maar stond
spoedig op van tafel om te gaan slapen. Hij legde zich midden in het
groote bed, en naast hem legde het vlijtige echtpaar zich neder.
Drie nachten bleven zij daar bij elkander. Toen ging Oerman heen,
en vervolgde zijn reis.
Na negen maanden echter kreeg Amma een krachtig kind. Het had een
frisch gezicht en vroolijke oogen. Zij wieschen het met water,
wonden het in linnen windselen, en noemden het Kerel. Het werk,
waarmede Kerel zijn kracht ontwikkelde, was stieren voederen, het
veld bebouwen, met wagens rijden, en den ploeg besturen.
Eens kwam er een bruid in de woning van Kerel. Aan haar gordel
hingen sleutels, en over haar lange kleed van geitevellen droeg zij
een mooien mantel. Het meisje heette Snaartje. Zij deelden samen hun
bezit, en woonden als echtpaar bij elkander. Zij leefden gelukkig en
kregen kinderen. Dat waren stevige, sterke, werkzame jongens,--flinke,
vlugge, montere meisjes.
Zoo ontstond de stand der boeren.
Toen Oerman heengegaan was, en zijn weg had vervolgd, kwam hij aan
een groote zaal. De deur stond naast den ingang, die gekeerd was naar
de zon. Oerman ging naar binnen.
Daar zaten een man en eene vrouw, die zich met spelen
vermaakten. Vader, die de heer was van het huis, hield een boog in de
hand, en spande de pees met een puntigen pijl. Moeder, de huisvrouw,
streek de plooien van haar kleeding glad. Zij droeg een sluier op het
hoofd, en kunstige sieraden om den hals, en zij had een blauw gewaad
aan met langen sleep. Voorhoofd, borst en armen waren blanker dan de
blinkende sneeuw.
Oerman sprak met hen, gaf hun in vele dingen goeden raad, en spoedig
werd het midden van de bank voor hem vrij gemaakt, waar beiden zich
naast hem nederzetten. Toen dekte Moeder de tafel met een gebloemd
linnen laken, en zette het beste gebak voor hen neer. Zilveren schalen
met spek en gebraden vogels droeg zij binnen, en kostelijken wijn in
waardevolle kannen.
Zoo ging, pratend en drinkend, de dag ten einde, en Oerman gaf hun
© Het Germaans Genootschap, Wintermaand 2010 Pag. 58/135